the antecedent cause

antĕcessĭo, ōnis, f. [antecedo].

A going before, preceding:

quae in orbibus conversiones antecessionesque eveniunt,

Cic. Tim. 10.—

That which goes before, the antecedent cause, as opp. to the final cause (perh. only in Cic.): homo causas rerum videt earumque progressus et quasi antecessiones non ignorat, and understands their course forwards and backwards, i. e. can reason from cause to effect and from effect to cause, Cic. Off. 1, 4, 11:

consecutio, antecessio, repugnantia,

id. Top. 13.

sīc (old form sīce, Plaut. Rud. 2, 4, 12; also seic, C. I. L. 818), adv. [for si - ce; si, locat. form of pron. stem sa- = Gr. ho, ha, or hê, and demonstr. -ce; v. Corss. Ausspr. 1, 777], so, thus, in this or that manner, in such a manner, in the same way or manner, in like manner, likewise, to this or that extent or degree, to such a degree, in this or that state or condition, in such a condition (syn. ita); sic refers, I. To a previous fact, description, or assumption.—II. To a subsequent independent sentence, = thus, as follows. —III. As a local demonstrative (deiktikôs), referring to something done or pointed out by the speaker, = thus, as I do it; thus, as you see, etc.—IV. As a correlative, preceding or following clauses introduced by conjunctions. —V. In certain idiomatic connections.

Referring to something said before, = hoc modo: sic ille annus duo firmamenta rei publicae evertit, so, i. e. in the manner mentioned, Cic. Att. 1, 18, 3:

sic et nata et progressa eloquentia videtur,

id. Inv. 1, 2, 3:

facinus indignum Sic circumiri,

Ter. Phorm. 4, 3, 9:

sic deinceps omne opus contexitur,

Caes. B. G. 7, 23:

arare mavelim quam sic amare,

Plaut. Merc. 2, 3, 21:

sic se res habet,

Cic. Brut. 18, 71:

sic regii constiterant,

Liv. 42, 58:

sic res Romana in antiquum statum rediit,

id. 3, 9, 1:

sic ad Alpes perventum est,

Tac. H. 1, 84; cf. Enn. Ann. 1, 104; Plaut. Ep. 3, 4, 88; Ter. Ad. 5, 2, 11; Cic. Inv. 1, 46, 86; 2, 32, 100; id. de Or. 1, 32, 146; 2, 49, 201; 3, 29, 117; id. Brut. 40, 149; id. Rep. 2, 14, 27; 2, 20, 35; id. Lael. 9, 32; Liv. 4, 11, 5; 6, 17, 1; Caes. B. G. 3, 19; 6, 30; 7, 62.—Often sic does not qualify the main predicate, but a participle or adjective referring to it:

sic igitur instructus veniat ad causas,

Cic. Or. 34, 121:

cum sic affectos dimisisset,

Liv. 21, 43, 1:

sic omnibus copiis fusis se in castra recipiunt,

Caes. B. G. 3, 6:

sic milites consolatus eodem die reducit in castra,

id. ib. 7, 19; cf. id. ib. 7, 62; Ov. M. 1, 32.—

In a parenthet. clause (= ita):

quae, ut sic dicam, ad corpus pertinent civitatis,

so to speak, Cic. Inv. 2, 56, 168:

commentabar declamitans—sic enim nunc loquuntur,

id. Brut. 90, 310; cf. id. Att. 12, 39, 2; id. Lael. 11, 39; Liv. 7, 31; Ov. M. 4, 660; 13, 597; 13, 866.—

Referring not to the predicate, but to some intermediate term understood (= ita; cf.

Engl. so): sic provolant duo Fabii (= sic loquentes),

Liv. 2, 46, 7:

sic enim nostrae rationes postulabant (sic = ut sic agerem),

Cic. Att. 4, 2, 6:

tibi enim ipsi sic video placere (sic = sic faciendo),

id. ib. 4, 6, 2:

sic enim concedis mihi proximis litteris (= ut sic agam),

id. ib. 5, 20, 1:

sic enim statuerat (= hoc faciendum esse),

id. Phil. 5, 7, 208:

Quid igitur? Non sic oportet? Equidem censeo sic (sic = hoc fieri),

id. Fam. 16, 18, 1:

sic soleo (i. e. bona consilia reddere),

Ter. Ad. 5, 7, 25:

sic soleo amicos (i. e. beare),

id. Eun. 2, 2, 48:

sic memini tamen (= hoc ita esse),

Plaut. Mil. 1, 1, 48:

haec sic audivi (= ita esse),

id. Ep. 3, 1, 79:

sic prorsus existimo (= hoc ita esse),

Cic. Brut. 33, 125:

quoniam sic cogitis ipsi (= hoc facere),

Ov. M. 5, 178.—

As completing object, = hoc:

iis litteris respondebo: sic enim postulas (= hoc postulas),

Cic. Att. 6, 1, 1:

hic adsiste. Sic volo (= hoc volo, or hoc te facere volo),

Ter. Ad. 2, 1, 15:

sic fata jubent (= hoc jubent, or hoc facere jubent),

Ov. M. 15, 584:

hic apud nos hodie cenes. Sic face,

Plaut. Most. 5, 2, 8:

sic faciendum est,

Cic. Att. 4, 6, 2.—

Predicatively with esse (appellari, videri, etc.), in the sense of talis:

sic vita hominum est (= talis),

Cic. Rosc. Am. 30, 84:

vir acerrimo ingenio—sic enim fuit,

id. Or. 5, 18:

familiaris noster—sic est enim,

id. Att. 1, 18, 6:

sic est vulgus,

id. Rosc. Com. 10, 20:

sic, Crito, est hic,

Ter. And. 5, 4, 16: sic sum;

si placeo, utere,

id. Phorm. 3, 2, 42:

sic sententiest,

Plaut. Trin. 3, 2, 90:

sic est (= sic res se habet),

that is so, Ter. Ad. 4, 5, 21:

qui sic sunt (i. e. vivunt) haud multum heredem juvant,

id. Hec. 3, 5, 10:

nunc hoc profecto sic est,

Plaut. Merc. 2, 1, 42:

sic est. Non muto sententiam,

Sen. Ep. 10; cf. Plaut. Mil. 2, 3, 35; id. Am. 2, 1, 60; id. Aul. 2, 4, 43; id. As. 5, 2, 12; id. Most. 4, 3, 40; Ter. And. 1, 1, 35; id. Eun. 3, 1, 18; id. Ad. 3, 3, 44; Cic. Lael. 1, 5; id. de Or. 1, 19, 86; id. Or. 14, 46.—

Rarely as subject (mostly representing a subject-clause):

sic commodius esse arbitror quam manere hanc (sic = abire),

Ter. Phorm. 5, 3, 31:

si sic (= hoc) est factum, erus damno auctus est,

id. Heaut. 4, 1, 15: Pe. Quid? Concidit? Mi. Sic suspicio est (= eam concidisse), Plaut. Ep. 3, 4, 57:

mihi sic est usus (= sic agere),

Ter. Heaut. 1, 1, 28:

sic opus est (= hoc facere),

Ov. M. 1, 279; 2, 785.—

To express relations other than manner (rare).

Of consequence; un der these circumstances, accordingly, hence:

sic Numitori ad supplicium Remus deditur,

Liv. 1, 5, 4:

sic et habet quod uterque eorum habuit, et explevit quod utrique defuit,

Cic. Brut. 42, 154:

sic victam legem esse, nisi caveant,

Liv. 4, 11, 5:

suavis mihi ructus est. Sic sine modo,

Plaut. Ps. 5, 2, 17. —

Of condition; on this condition, if this be done, etc.:

reliquas illius anni pestes recordamini, sic enim facillime perspicietis, etc.,

Cic. Sest. 25, 55: displiceas aliis;

sic ego tutus ero (sic = si displicebis),

Tib. 4, 13, 6:

Scironis media sic licet ire via (sic = si amantes eunt),

Prop. 4, 15 (3, 16), 12:

sic demum lucos Stygios Aspicies (= non aspicies, nisi hoc facies),

Verg. A. 6, 154 (for sic as antecedent of si, v. infra, IV. 5).—

Of intensity:

non latuit scintilla ingenii: sic erat in omni sermone sollers (= tam sollers erat ut non lateret ingenium),

Cic. Rep. 2, 21, 37; cf. infra, IV. 4.

Referring to a subsequent sentence, thus, as follows, in the following manner (= hoc modo, hoc pacto, hujusmodi, ad hunc modum):

ingressus est sic loqui Scipio: Catonis hoc senis est, etc.,

Cic. Rep. 2, 1, 1 (cf.:

tum Varro ita exorsus est,

id. Ac. 1, 4, 15): hunc inter pugnas Servilius sic compellat, etc., Enn. ap. Gell. 12, 4, 4 (Ann. v. 256 Vahl.):

puero sic dicit pater: Noster esto,

Plaut. Bacch. 3, 3, 38:

sic faciam: adsimulabo quasi quam culpam in sese admiserint,

id. Stich. 1, 2, 27 dub.:

salem candidum sic facito: amphoram puram impleto, etc.,

Cato, R. R. 88: sic enim dixisti:

Vidi ego tuam lacrimulam,

Cic. Planc. 31, 76:

res autem se sic habet: composite et apte sine sententiis dicere insania est,

the truth is this, id. Or. 71, 236:

sic loquere, sic vive: vide, ne te ulla res deprimat,

Sen. Ep. 10, 4; cf. id. ib. 10, 1; Cato, R. R. 77 sqq.; Plaut. Poen. 1, 2, 177; Ter. Phorm. prol. 13; Auct. Her. 4, 6, 9; 4, 21, 29; 4, 4, 30; Cic. [p. 1691] Inv. 1, 39, 71; id. Or. 1, 45, 198; 2, 40, 167; 2, 40, 172; id. Att. 2, 22, 1; 5, 1, 3; 6, 1, 3; Verg. A. 1, 521.—

Esp., with ellipsis of predicate:

ego sic: diem statuo, etc. (sc. ago),

Cic. Att. 6, 1, 16.—Sometimes sic introduces detached words: sic loqui nosse, judicasse vetant, novisse jubent et judicavisse (= they forbid to say nosse, etc.), Cic. Or. 47, 157.—

For instance (= hoc modo, hoc pacto, ut hoc, verbi gratia, ut si; cf. Cic. Inv. 1, 49, 91 sq. infra):

disjunctum est, cum unumquodque certo concluditur verbo,

Auct. Her. 4, 27, 37:

mala definitio est... cum aliquid non grave dicit, sic: Stultitia est immensa gloriae cupiditas,

Cic. Inv. 1, 49, 91.

As a local demonstrative, thus, so, etc. (deiktikôs; colloq.;

mostly comice): ne hunc ornatum vos meum admiremini, quod ego processi sic cum servili schema,

as you see me now, Plaut. Am. prol. 117:

sed amictus sic hac ludibundus incessi,

id. Ps. 5, 1, 31:

nec sic per totam infamis traducerer urbem,

Prop. 2, 24 (3, 18), 7:

sic ad me, miserande, redis?

Ov. M. 11, 728; cf. Plaut. Ps. 5, 2, 4.—So accompanied with a corresponding gesture:

Quid tu igitur sic hoc digitulis duobus sumebas primoribus?

Plaut. Bacch. 4, 4, 25: Pe. Quid si curram? Tr. Censeo. Pe. An sic potius placide? (the speaker imitating the motion), id. Rud. 4, 8, 10:

non licet te sic placidule bellam belle tangere?

id. ib. 2, 4, 12:

quod non omnia sic poterant conjuncta manere,

Lucr. 5, 441.—

Here belong the phrases sic dedero, sic dabo, sic datur, expressing a threat of revenge, or satisfaction at another's misfortune: sic dedero! aere militari tetigero lenunculum,

I will give it to him, Plaut. Poen. 5, 5, 6; id. As. 2, 4, 33:

sic dabo!

Ter. Phorm. 5, 9, 38:

doletne? hem, sic datur si quis erum servos spernit,

Plaut. Ps. 1, 2, 21:

sic furi datur,

id. Stich. 5, 5, 25; so id. Men. 4, 2, 46.—Referring to an act just performed by the speaker:

sic deinde quicunque alius transiliet moenia mea (= sic pereat, quicunque deinde, etc.),

Liv. 1, 7, 2:

sic eat quaecunque Romana lugebit hostem,

so will every one fare who, id. 1, 26, 5:

sic... Cetera sit fortis castrorum turba tuorum (= sic ut interfeci te),

Ov. M. 12, 285.—So with a comp.-clause expressed:

sic stratas legiones Latinorum dabo, quemadmodum legatum jacentem videtis,

Liv. 8, 6, 6; cf. id. 1, 24, 8 (v. IV. 1. infra).

As correlative, with, 1. A comparative clause (sic far more frequent than ita); 2. A contrasted clause, mostly with ut; 3. A modal clause, with ut (ita more freq. than sic); 4. A clause expressing intensity, introduced by ut; 5. A conditional clause (rare; ita more freq.); 6. With a reason, introduced by quia (ante-class. and very rare); 7. With an inf. clause; 8. With ut, expressing purpose or result.

With comp. clauses, usu. introduced by ut, but also by quemadmodum (very freq.), sicut, velut, tamquam, quasi, quomodo, quam (rare and poet.), ceu (rare; poet. and post-class.), quantus (rare and poet.), qualis (ante-class. and rare).

With ut:

ut cibi satietas subamara aliqua re relevatur, sic animus defessus audiendi admiratione redintegratur,

Cic. Inv. 1, 17, 25:

ut non omnem frugem, neque arborem in omni agro reperire possis, sic non omne facinus in omni vita nascitur,

id. Rosc. Am. 27, 75:

ex suo regno sic Mithridates profugit ut ex eodem Ponto Medea quondam profugisse dicitur,

id. Imp. Pomp. 9, 22:

ut tu nunc de Coriolano, sic Clitarchus de Themistocle finxit,

id. Brut. 11, 42:

sic moneo ut filium, sic faveo ut mihi, sic hortor ut et pro patria et amicissimum,

id. Fam. 10, 5, 3:

ut vita, sic oratione durus fuit,

id. Brut. 31, 117:

de Lentulo sic fero ut debeo,

id. Att. 4, 6, 1:

sic est ut narro tibi,

Plaut. Most. 4, 3, 40; Cic. Inv. 2, 8, 28; id. Div. 2, 30, 93; id. de Or. 1, 33, 153; 3, 51, 198; Liv. 1, 47, 2; 2, 52, 7; Ov. M. 1, 495; 1, 539; 2, 165 et saep.—So in the formula ut quisque... sic (more freq. ita), rendered by according as, or the more... the...:

ut quisque rem accurat suam, sic ei procedunt postprincipia denique,

Plaut. Pers. 4, 1, 3:

ut quaeque res est tur pissima, sic maxime et maturissime vindicanda est,

Cic. Caecin. 2, 7; v. Fischer, Gr. II. p. 751.—

With quemadmodum: quemadmodum tibicen sine tibiis canere, sic orator, nisi multitudine audiente, eloquens esse non potest, Cic. Or. 2, 83, 338:

quemadmodum se tribuni gessissent in prohibendo dilectu, sic patres in lege prohibenda gerebant,

Liv. 3, 11, 3:

sic vestras hallucinationes fero, quemadmodum Juppiter ineptias poetarum,

Sen. Vit. Beat. 26, 6; cf. Cic. Inv. 1, 23, 33; 2, 8, 28; 2, 27, 82; id. Or. 3, 52, 200; id. Lael. 4, 16; id. Rosc. Com. 1, 2; id. Q. Fr. 1, 1, 5; Liv. 2, 13, 8; 5, 3, 8; Sen. Ep. 5, 6 (bis); id. Clem. 1, 3, 5; id. Vit. Beat. 23, 4.—

With sicut:

tecum simul, sicut ego pro multis, sic ille pro Appio dixit,

Cic. Brut. 64, 230; 46, 112; id. Or. 2, 44, 186; id. Clu. 2; Caes. B. G. 6, 30; Liv. 4, 57, 11; 7, 13, 8; Sen. Vit. Beat. 9, 2.—

With velut:

velut ipse in re trepida se sit tutatus, sic consulem loca tutiora castris cepisse,

Liv. 4, 41, 6; cf. Cic. Tusc. 1, 10, 20; Verg. A. 1, 148; Ov. M. 4, 375; 4, 705.—

With tamquam:

tamquam litteris in cera, sic se ajebat imaginibus quae meminisse vellet, perscribere,

Cic. Or. 2, 88, 360:

quid autem ego sic adhuc egi, tamquam integra sit causa patriciorum?

Liv. 10, 8:

sic Ephesi fui, tamquam domi meae,

Cic. Fam. 13, 69, 1; cf. id. Or. 2, 42, 180; id. Brut. 18, 71; 58, 213; 66, 235; 74, 258; id. Q. Fr. 1, 1, 16; 2, 14, 1; id. Prov. Cons. 12, 31; Sen. Ep. 101, 7.—

With quasi:

hujus innocentiae sic in hac calamitosa fama, quasi in aliqua perniciosissima flamma subvenire,

Cic. Clu. 1, 4:

ea sic observabo quasi intercalatum non sit,

id. Att. 6, 1, 12:

Quid tu me sic salutas quasi dudum non videris?

Plaut. Am. 2, 2, 51; cf. Cic. Or. 2, 11, 47; id. Inv. 1, 3, 4; id. Sen. 8, 26:

ego sic vivam quasi sciam, etc.,

Sen. Vit. Beat. 20, 3.—

With quomodo:

quomodo nomen in militiam non daret debilis, sic ad iter quod inhabile sciat, non accedet,

Sen. Ot. Sap. 3 (30), 4:

sic demus quomodo vellemus accipere,

id. Ben. 2, 1, 1; id. Ep. 9, 17; id. Ot. Sap. 6, 2 (32 med.); Cael. ap. Cic. Fam. 8, 4, 4.—

With ceu:

ceu cetera nusquam Bella forent... sic Martem indomitum Cernimus,

Verg. A. 2, 438.—

With quam:

non sic incerto mutantur flamine Syrtes, quam cito feminea non constat foedus in ira,

Prop. 2, 9, 33; Claud. IV. Cons. Hon. 281.—

With quantus:

nec sic errore laetatus Ulixes... nec sic Electra... quanta ego collegi gaudia,

Prop. 2, 14 (3, 6), 5 sqq.—

With qualis:

imo sic condignum donum quali'st quoi dono datum est,

Plaut. Am. 1, 3, 40.—

Without a correlative particle, in an independent sentence:

Quis potione uti aut cibo dulci diutius potest? sic omnibus in rebus voluptatibus maximis fastidium finitimum est (= ut nemo cibo dulci uti diutius potest, sic, etc.),

Cic. Or. 3, 25, 100; cf. id. ib. 19, 63.—

In contrasted clauses, mostly with ut, which may generally be rendered while: ut ad bella suscipienda Gallorum acer ac promptus est animus, sic mollis ad calamitates perferendas mens eorum est (almost = etsi ad bella suscipienda... tamen mollis est, etc., while, etc.), Caes. B. G. 3, 19: a ceteris oblectationibus ut deseror, sic litteris sustentor et recreor, while I am deserted, I am sustained, etc., Cic. Att. 4, 10, 1; cf. id. Rosc. Am. 18, 55; id. Fam. 10, 20, 2; Liv. 4, 57, 11; Ov. M. 4, 131; 11, 76.—So freq. two members of the same sentence are coordinated by ut... sic (ita) with almost the same force as a co-ordination by cum... tum, or by sed:

consul, ut fortasse vere, sic parum utiliter in praesens certamen respondit (= vere fortasse, sed parum utiliter),

Liv. 4, 6, 2:

ut nondum satis claram victoriam, sic prosperae spei pugnam imber diremit,

id. 6, 32, 6:

(forma erat) ut non cygnorum, sic albis proxima cygnis,

Ov. M. 14, 509; cf. Liv. 1, 27, 2; 5, 38, 2; 6, 6, 10; Ov. M. 1, 370.—In this use etiam or quoque is sometimes joined with sic (never by Cic. with ita):

nostri sensus, ut in pace semper, sic tum etiam in bello congruebant (= cum... tum),

Cic. Marcell. 6, 16:

ut sunt, sic etiam nominantur senes,

id. Sen. 6, 20:

utinam ut culpam, sic etiam suspitionem vitare potuisses,

id. Phil. 1, 13, 33:

ut superiorum aetatum studia occidunt, sic occidunt etiam senectutis,

id. Sen. 20, 76:

ut voce, sic etiam oratione,

id. Or. 25, 85; id. Top. 15, 59; id. Leg. 2, 25, 62; id. Lael. 5, 19.—More rarely with quem ad modum, quomodo:

ut, quem ad modum est, sic etiam appelletur tyrannus,

Cic. Att. 10, 4, 2:

quo modo ad bene vivendum, sic etiam ad beate,

id. Tusc. 3, 17, 37. —

With a clause of manner introduced by ut = so that:

sic fuimus semper comparati ut hominum sermonibus quasi in aliquod judicium vocaremur,

Cic. Or. 3, 9, 32:

eam sic audio ut Plautum mihi aut Naevium videar audire,

id. ib. 3, 12, 45:

sic agam vobiscum ut aliquid de vestris vitiis audiatis,

id. ib. 3, 12, 46:

omnia sic suppetunt ut ei nullam deesse virtutem oratoris putem,

id. Brut. 71, 250:

omnis pars orationis esse debet laudabilis, sic ut verbum nullum excidat,

id. Or. 36, 125:

sic tecum agam ut vel respondendi vel interpellandi potestatem faciam,

id. Rosc. Am. 27, 73:

nec vero sic erat umquam non paratus Milo contra illum ut non satis fere esset paratus,

id. Mil. 21, 56:

sic eum eo de re publica disputavit ut sentiret sibi cum viro forti esse pugnandum,

id. Fam. 5, 2, 8; cf. Plaut. As. 2, 4, 49; id. Mil. 2, 2, 82; Cic. de Or. 1, 57, 245; 2, 1, 3; 2, 6, 23; id. Brut. 22, 88; 40, 148; id. Sest. 40, 87; id. Planc. 10, 25; id. Fam. 5, 15, 4; Caes. B. G. 2, 32; 5, 17; id. B. C. 3, 56; Prop. 1, 21, 5.—Sometimes the correlative clause is restrictive, and sic = but so, yet so, only so:

mihi sic placuit ut cetera Antisthenis, hominis acuti magis quam eruditi,

Cic. Att. 12, 38, 4:

sic conveniet reprehendi, ut demonstretur etc.,

id. Inv. 1, 46, 86; id. Brut. 79, 274; id. Marcell. 11, 34; id. Att. 13, 3, 1 (ita is more freq. in this sense).—

With a clause expressing intensity (so both with adjj. and verbs; but far less freq. than ita, tam, adeo), to such a degree, so, so far, etc.:

sic ego illum in timorem dabo, ipse sese ut neget esse eum qui siet,

Plaut. Ps. 4, 1, 20 sq.:

conficior lacrimis sic ut ferre non possim,

Cic. Fam. 14, 4, 1:

sic rem fuisse apertam ut judicium fieri nihil attinuerit,

id. Inv. 2, 28, 84:

cujus responso judices sic exarserunt ut capitis hominem innocentissimum condemnarent,

id. Or. 1, 54, 233; cf. id. ib. 3, 8, 29; id. Brut. 88, 302; id. Or. 53, 177; 55, 184; id. Rep. 2, 21, 37; 3, 9, 15; id. Lael. 1, 4; id. Planc. 8, 21; id. Verr. 1, 36, 91; id. Balb. 5, 13; id. Att. 1, 8, 2; 1, 16, 1; Caes. B. G. 6, 41; Hor. S. 2, 3, 1.—

Rarely conditional clauses have the antecedent sic.

Poet. and in post-Aug. prose, to represent the result of the condition as sure:

sic invidiam effugies, si te non ingesseris oculis, si bona tua non jactaveris, si scieris in sinu gaudere,

Sen. Ep. 105, 3:

sic hodie veniet si qua negavit heri,

Prop. 2, 14 (3, 6), 20.—

Denoting with the proviso that, but only if (usu. ita):

decreverunt ut cum populus regem jussisset, id sic ratum esset si patres auctores fuissent,

that the choice should be valid, but only if the Senate should ratify it, Liv. 1, 17, 9:

sic ignovisse putato Me tibi si cenes hodie mecum,

Hor. Ep. 1, 7, 69.—

Sic quia = idcirco quia (very rare): Th. Quid vos? Insanin' estis? Tr. Quidum? Th. Sic quia foris ambulatis, Plaut. Most. 2, 2, 20.—

With inf. clause (freq.):

sic igitur sentio, naturam primum atque ingenium ad dicendum vim afferre maximam,

Cic. Or. 1, 25, 113:

sic a majoribus nostris accepimus, praetorem quaestori suo parentis loco esse oportere,

id. Div. in Caecil. 19, 61:

ego sic existimo, in summo imperatore quattuor res inesse oportere,

id. Imp. Pomp. 10, 38; cf. Ter. Hec. 5, 4, 5; Cic. Inv. 2, 55, 167; id. de Or. 1, 20, 93; 2, 28, 122; id. Brut. 36, 138; 41, 152; id. Div. in Caecil. 3, 10; id. Verr. 1, 7, 20; Liv. 5, 15, 11.—Esp., after sic habeto (habe, habeas) = scito (only Ciceron.):

sic habeto, in eum statum tuum reditum incidere ut, etc.,

Cic. Fam. 2, 3, 1; so id. ib. 1, 7, 3; 2, 6, 5; 2, 10, 1; 7, 18, 1; 9, 16, 2; id. Att. 2, 25, 1; 5, 1, 5; 5, 20, 1 et saep.—

With ut, expressing purpose or result:

nunc sic faciam, sic consilium est, ad erum ut veniam docte atque astu,

Plaut. Rud. 4, 2, 23:

ab Ariobarzane sic contendi ut talenta, quae mihi pollicebatur, illi daret,

Cic. Att. 6, 1, 3:

sic accidit ut ex tanto navium numero nulla omnino navis... desideraretur,

Caes. B. G. 5, 23; cf. Cato, R. R. 1, 1; Cic. Att. 8, 1, 4; id. Or. 2, 67, 271.

Idiomatic usages of sic.

In a wish, expressed as a conclusion after an imperative ( poet.):

parce: sic bene sub tenera parva quiescat humo (= si parces, bene quiescat),

Tib. 2, 6, 30:

annue: sic tibi sint intonsi, Phoebe, capilli,

id. 2, 5, 121:

pone, precor, fastus... Sic tibi nec vernum nascentia frigus adurat Poma, nec excutiant rapidi florentia venti,

Ov. M. 14, 762: dic [p. 1692] mihi de nostra quae sentis vera puella:

Sic tibi sint dominae, Lygdame, dempta juga,

Prop. 4, 5, 1; Tib. 2, 6, 30.—The imperative may follow the clause with sic:

sic tua Cyrneas fugiant examina taxos... Incipe (sc. cantare) si quid habes (= si incipies cantare, opto tibi ut tua examina, etc.),

Verg. E. 9, 30:

sic tibi (Arethusa) Doris amara suam non intermisceat undam: Incipe (= si incipies, opto tibi ut Doris, etc.),

id. ib. 10, 4:

sic mare compositum, sic sit tibi piscis in unda Credulus... Dic ubi sit,

Ov. M. 8, 857; Sen. Troad. 702; cf.:

sic te Diva potens Cypri... Ventorumque regat pater, Navis... Reddas incolumem Vergilium (= si tu, navis, reddes Vergilium, prosperum precor tibi cursum),

Hor. C. 1, 3, 1; cf.

also: sic venias hodierne: tibi dem turis honores (=si venies, tibi dem),

Tib. 1, 7, 53; cf. Ov. H. 3, 135; 4, 148.—

Sic (like ita) with ut in strong asseveration ( poet.):

sic me di amabunt, ut me tuarum miseritum'st fortunarum (= by the love of the gods, I pity, etc.),

Ter. Heaut. 3, 1, 54:

Diespiter me sic amabit ut ego hanc familiam interire cupio,

Plaut. Poen. 4, 2, 47:

sic has deus aequoris artes Adjuvet, ut nemo jamdudum littore in isto constitit,

Ov. M. 8, 866:

sic mihi te referas levis, ut non altera nostro limine intulit ulla pedes,

Prop. 1, 18, 11; cf. id. 3, 15 (4, 14), 1; cf.:

vera cano, sic usque sacras innoxia laurus vescar,

Tib. 2, 5, 63.—

In a demonstrative temporal force, like the Gr. houtôs, so, as the matter stands now, as it now is, as it then was, etc.

In gen.:

e Graecis cavendae sunt quaedam familiaritates, praeter hominum perpaucorum, si qui sunt vetere Graecia digni. Sic vero fallaces sunt permulti et leves,

but as things now stand, Cic. Q. Fr. 1, 1, 5, § 16:

at sic citius qui te expedias his aerumnis reperias,

Ter. Hec. 3, 1, 8: Pe. Pol tibi istuc credo nomen actutum fore. Tr. Dum interea sic sit, istuc actutum sino, provided it be as it is, Plaut. Most. 1, 1, 71:

quotiens hoc tibi ego interdixi, meam ne sic volgo pollicitarere operam,

thus, as you are doing now, id. Mil. 4, 2, 65:

si utrumvis tibi visus essem, Non sic ludibrio tuis factis habitus essem,

Ter. Hec. 4, 1, 11:

non sic nudos in flumen deicere (voluerunt),

naked, as they are, Cic. Rosc. Am. 26, 71:

sub alta platano... jacentes sic temere,

Hor. C. 2, 11, 14.—Esp., with sine and abl.:

me germanam meam sororem tibi sic sine dote dedisse,

so as she is, without a dowry, Plaut. Trin. 3, 2, 65:

sic sine malo,

id. Rud. 3, 5, 2:

at operam perire meam sic... perpeti nequeo,

without result, id. Trin. 3, 2, 34 Ritschl, Fleck. (Brix omits sic): nec sic de nihilo fulminis ira cadit (= without cause), Prop. 2, 16 (3, 8), 52: mirabar hoc si sic abiret, so, i. e. without trouble, Ter. And. 1, 2, 4:

hoc non poterit sic abire,

Cic. Fin. 5, 3, 7; so,

sic abire,

id. Att. 14, 1, 1; Cat. 14, 16; Plaut. Men. 5, 7, 39. —Hence,

With imperatives, esp. with sine: Quid ego hoc faciam postea? sic sine eumpse, just let him alone, i. e. leave him as he is, Plaut. Most. 1, 4, 32:

si non vult (numerare), sic sine adstet,

id. As. 2, 4, 54:

sine fores sic, abi,

let the door alone, id. Men. 2, 3, 1; so id. Cas. 3, 6, 36; id. Ps. 1, 5, 62.—

Pregn., implying a concession (= kai houtôs), even as it is now, even without doing so, in spite of it:

nolo bis iterare, sat sic longae fiunt fabulae,

narratives are long enough anyhow, as they are, without saying them twice over, Plaut. Ps. 1, 3, 154:

sed sic quoque erat tamen Acis,

even as it was, in spite of what has been said, Ov. M. 13, 896; so,

sic quoque fallebat,

id. ib. 1, 698:

sed sic me et libertatis fructu privas et diligentiae,

anyhow, not taking into account what is mentioned, Cic. Fam. 5, 20, 4: exhibeas molestiam si quid debeam, qui nunc sic tam es molestus, who art so troublesome even as it is, i. e. without my owing you any thing, Plaut. Pers. 2, 44:

sic quoque parte plebis affecta, fides tamen publica potior senatui fuit,

Liv. 7, 27; cf. Ov. F. 2, 642; Suet. Aug. 78.—

Ellipt., referring to something in the mind of the speaker:

Quod si hoc nunc sic incipiam? Nihil est. Quod si sic? Tantumdem egero. At sic opinor? Non potest,

Ter. Heaut. 4, 2, 8: illa quae aliis sic, aliis secus videntur, to some in one way, to others in another (= aliis aliter), Cic. Leg. 1, 17, 47: Quid vini absumpsit! Sic hoc dicens, asperum hoc est, aliud lenius, = this wine is so (the speaker not saying what he thinks of it), Ter. Heaut. 3, 1, 49: deinde quod illa (quae ego dixi) sive faceta sunt, sive sic, fiunt narrante te venustissima, or so, i. e. or otherwise, Cic. Fam. 15, 21, 2:

monitorem non desiderabit qui dicat, Sic incede, sic cena... sic amico utere, sic cive, sic socio,

Sen. Ep. 114.—

In answers, yes = the French, Italian, and Spanish si (ante - class. and rare): Ph. Phaniam relictam ais? Ge. Sic, Ter. Phorm. 2, 2, 2: De. Illa maneat? Ch. Sic, id. ib. 5, 3, 30: Ch. Sicine est sententia? Me. Sic, id. Heaut. 1, 1, 114.

sīc (old form sīce, Plaut. Rud. 2, 4, 12; also seic, C. I. L. 818), adv. [for si - ce; si, locat. form of pron. stem sa- = Gr. ho, ha, or hê, and demonstr. -ce; v. Corss. Ausspr. 1, 777], so, thus, in this or that manner, in such a manner, in the same way or manner, in like manner, likewise, to this or that extent or degree, to such a degree, in this or that state or condition, in such a condition (syn. ita); sic refers, I. To a previous fact, description, or assumption.—II. To a subsequent independent sentence, = thus, as follows. —III. As a local demonstrative (deiktikôs), referring to something done or pointed out by the speaker, = thus, as I do it; thus, as you see, etc.—IV. As a correlative, preceding or following clauses introduced by conjunctions. —V. In certain idiomatic connections.

Referring to something said before, = hoc modo: sic ille annus duo firmamenta rei publicae evertit, so, i. e. in the manner mentioned, Cic. Att. 1, 18, 3:

sic et nata et progressa eloquentia videtur,

id. Inv. 1, 2, 3:

facinus indignum Sic circumiri,

Ter. Phorm. 4, 3, 9:

sic deinceps omne opus contexitur,

Caes. B. G. 7, 23:

arare mavelim quam sic amare,

Plaut. Merc. 2, 3, 21:

sic se res habet,

Cic. Brut. 18, 71:

sic regii constiterant,

Liv. 42, 58:

sic res Romana in antiquum statum rediit,

id. 3, 9, 1:

sic ad Alpes perventum est,

Tac. H. 1, 84; cf. Enn. Ann. 1, 104; Plaut. Ep. 3, 4, 88; Ter. Ad. 5, 2, 11; Cic. Inv. 1, 46, 86; 2, 32, 100; id. de Or. 1, 32, 146; 2, 49, 201; 3, 29, 117; id. Brut. 40, 149; id. Rep. 2, 14, 27; 2, 20, 35; id. Lael. 9, 32; Liv. 4, 11, 5; 6, 17, 1; Caes. B. G. 3, 19; 6, 30; 7, 62.—Often sic does not qualify the main predicate, but a participle or adjective referring to it:

sic igitur instructus veniat ad causas,

Cic. Or. 34, 121:

cum sic affectos dimisisset,

Liv. 21, 43, 1:

sic omnibus copiis fusis se in castra recipiunt,

Caes. B. G. 3, 6:

sic milites consolatus eodem die reducit in castra,

id. ib. 7, 19; cf. id. ib. 7, 62; Ov. M. 1, 32.—

In a parenthet. clause (= ita):

quae, ut sic dicam, ad corpus pertinent civitatis,

so to speak, Cic. Inv. 2, 56, 168:

commentabar declamitans—sic enim nunc loquuntur,

id. Brut. 90, 310; cf. id. Att. 12, 39, 2; id. Lael. 11, 39; Liv. 7, 31; Ov. M. 4, 660; 13, 597; 13, 866.—

Referring not to the predicate, but to some intermediate term understood (= ita; cf.

Engl. so): sic provolant duo Fabii (= sic loquentes),

Liv. 2, 46, 7:

sic enim nostrae rationes postulabant (sic = ut sic agerem),

Cic. Att. 4, 2, 6:

tibi enim ipsi sic video placere (sic = sic faciendo),

id. ib. 4, 6, 2:

sic enim concedis mihi proximis litteris (= ut sic agam),

id. ib. 5, 20, 1:

sic enim statuerat (= hoc faciendum esse),

id. Phil. 5, 7, 208:

Quid igitur? Non sic oportet? Equidem censeo sic (sic = hoc fieri),

id. Fam. 16, 18, 1:

sic soleo (i. e. bona consilia reddere),

Ter. Ad. 5, 7, 25:

sic soleo amicos (i. e. beare),

id. Eun. 2, 2, 48:

sic memini tamen (= hoc ita esse),

Plaut. Mil. 1, 1, 48:

haec sic audivi (= ita esse),

id. Ep. 3, 1, 79:

sic prorsus existimo (= hoc ita esse),

Cic. Brut. 33, 125:

quoniam sic cogitis ipsi (= hoc facere),

Ov. M. 5, 178.—

As completing object, = hoc:

iis litteris respondebo: sic enim postulas (= hoc postulas),

Cic. Att. 6, 1, 1:

hic adsiste. Sic volo (= hoc volo, or hoc te facere volo),

Ter. Ad. 2, 1, 15:

sic fata jubent (= hoc jubent, or hoc facere jubent),

Ov. M. 15, 584:

hic apud nos hodie cenes. Sic face,

Plaut. Most. 5, 2, 8:

sic faciendum est,

Cic. Att. 4, 6, 2.—

Predicatively with esse (appellari, videri, etc.), in the sense of talis:

sic vita hominum est (= talis),

Cic. Rosc. Am. 30, 84:

vir acerrimo ingenio—sic enim fuit,

id. Or. 5, 18:

familiaris noster—sic est enim,

id. Att. 1, 18, 6:

sic est vulgus,

id. Rosc. Com. 10, 20:

sic, Crito, est hic,

Ter. And. 5, 4, 16: sic sum;

si placeo, utere,

id. Phorm. 3, 2, 42:

sic sententiest,

Plaut. Trin. 3, 2, 90:

sic est (= sic res se habet),

that is so, Ter. Ad. 4, 5, 21:

qui sic sunt (i. e. vivunt) haud multum heredem juvant,

id. Hec. 3, 5, 10:

nunc hoc profecto sic est,

Plaut. Merc. 2, 1, 42:

sic est. Non muto sententiam,

Sen. Ep. 10; cf. Plaut. Mil. 2, 3, 35; id. Am. 2, 1, 60; id. Aul. 2, 4, 43; id. As. 5, 2, 12; id. Most. 4, 3, 40; Ter. And. 1, 1, 35; id. Eun. 3, 1, 18; id. Ad. 3, 3, 44; Cic. Lael. 1, 5; id. de Or. 1, 19, 86; id. Or. 14, 46.—

Rarely as subject (mostly representing a subject-clause):

sic commodius esse arbitror quam manere hanc (sic = abire),

Ter. Phorm. 5, 3, 31:

si sic (= hoc) est factum, erus damno auctus est,

id. Heaut. 4, 1, 15: Pe. Quid? Concidit? Mi. Sic suspicio est (= eam concidisse), Plaut. Ep. 3, 4, 57:

mihi sic est usus (= sic agere),

Ter. Heaut. 1, 1, 28:

sic opus est (= hoc facere),

Ov. M. 1, 279; 2, 785.—

To express relations other than manner (rare).

Of consequence; un der these circumstances, accordingly, hence:

sic Numitori ad supplicium Remus deditur,

Liv. 1, 5, 4:

sic et habet quod uterque eorum habuit, et explevit quod utrique defuit,

Cic. Brut. 42, 154:

sic victam legem esse, nisi caveant,

Liv. 4, 11, 5:

suavis mihi ructus est. Sic sine modo,

Plaut. Ps. 5, 2, 17. —

Of condition; on this condition, if this be done, etc.:

reliquas illius anni pestes recordamini, sic enim facillime perspicietis, etc.,

Cic. Sest. 25, 55: displiceas aliis;

sic ego tutus ero (sic = si displicebis),

Tib. 4, 13, 6:

Scironis media sic licet ire via (sic = si amantes eunt),

Prop. 4, 15 (3, 16), 12:

sic demum lucos Stygios Aspicies (= non aspicies, nisi hoc facies),

Verg. A. 6, 154 (for sic as antecedent of si, v. infra, IV. 5).—

Of intensity:

non latuit scintilla ingenii: sic erat in omni sermone sollers (= tam sollers erat ut non lateret ingenium),

Cic. Rep. 2, 21, 37; cf. infra, IV. 4.

Referring to a subsequent sentence, thus, as follows, in the following manner (= hoc modo, hoc pacto, hujusmodi, ad hunc modum):

ingressus est sic loqui Scipio: Catonis hoc senis est, etc.,

Cic. Rep. 2, 1, 1 (cf.:

tum Varro ita exorsus est,

id. Ac. 1, 4, 15): hunc inter pugnas Servilius sic compellat, etc., Enn. ap. Gell. 12, 4, 4 (Ann. v. 256 Vahl.):

puero sic dicit pater: Noster esto,

Plaut. Bacch. 3, 3, 38:

sic faciam: adsimulabo quasi quam culpam in sese admiserint,

id. Stich. 1, 2, 27 dub.:

salem candidum sic facito: amphoram puram impleto, etc.,

Cato, R. R. 88: sic enim dixisti:

Vidi ego tuam lacrimulam,

Cic. Planc. 31, 76:

res autem se sic habet: composite et apte sine sententiis dicere insania est,

the truth is this, id. Or. 71, 236:

sic loquere, sic vive: vide, ne te ulla res deprimat,

Sen. Ep. 10, 4; cf. id. ib. 10, 1; Cato, R. R. 77 sqq.; Plaut. Poen. 1, 2, 177; Ter. Phorm. prol. 13; Auct. Her. 4, 6, 9; 4, 21, 29; 4, 4, 30; Cic. [p. 1691] Inv. 1, 39, 71; id. Or. 1, 45, 198; 2, 40, 167; 2, 40, 172; id. Att. 2, 22, 1; 5, 1, 3; 6, 1, 3; Verg. A. 1, 521.—

Esp., with ellipsis of predicate:

ego sic: diem statuo, etc. (sc. ago),

Cic. Att. 6, 1, 16.—Sometimes sic introduces detached words: sic loqui nosse, judicasse vetant, novisse jubent et judicavisse (= they forbid to say nosse, etc.), Cic. Or. 47, 157.—

For instance (= hoc modo, hoc pacto, ut hoc, verbi gratia, ut si; cf. Cic. Inv. 1, 49, 91 sq. infra):

disjunctum est, cum unumquodque certo concluditur verbo,

Auct. Her. 4, 27, 37:

mala definitio est... cum aliquid non grave dicit, sic: Stultitia est immensa gloriae cupiditas,

Cic. Inv. 1, 49, 91.

As a local demonstrative, thus, so, etc. (deiktikôs; colloq.;

mostly comice): ne hunc ornatum vos meum admiremini, quod ego processi sic cum servili schema,

as you see me now, Plaut. Am. prol. 117:

sed amictus sic hac ludibundus incessi,

id. Ps. 5, 1, 31:

nec sic per totam infamis traducerer urbem,

Prop. 2, 24 (3, 18), 7:

sic ad me, miserande, redis?

Ov. M. 11, 728; cf. Plaut. Ps. 5, 2, 4.—So accompanied with a corresponding gesture:

Quid tu igitur sic hoc digitulis duobus sumebas primoribus?

Plaut. Bacch. 4, 4, 25: Pe. Quid si curram? Tr. Censeo. Pe. An sic potius placide? (the speaker imitating the motion), id. Rud. 4, 8, 10:

non licet te sic placidule bellam belle tangere?

id. ib. 2, 4, 12:

quod non omnia sic poterant conjuncta manere,

Lucr. 5, 441.—

Here belong the phrases sic dedero, sic dabo, sic datur, expressing a threat of revenge, or satisfaction at another's misfortune: sic dedero! aere militari tetigero lenunculum,

I will give it to him, Plaut. Poen. 5, 5, 6; id. As. 2, 4, 33:

sic dabo!

Ter. Phorm. 5, 9, 38:

doletne? hem, sic datur si quis erum servos spernit,

Plaut. Ps. 1, 2, 21:

sic furi datur,

id. Stich. 5, 5, 25; so id. Men. 4, 2, 46.—Referring to an act just performed by the speaker:

sic deinde quicunque alius transiliet moenia mea (= sic pereat, quicunque deinde, etc.),

Liv. 1, 7, 2:

sic eat quaecunque Romana lugebit hostem,

so will every one fare who, id. 1, 26, 5:

sic... Cetera sit fortis castrorum turba tuorum (= sic ut interfeci te),

Ov. M. 12, 285.—So with a comp.-clause expressed:

sic stratas legiones Latinorum dabo, quemadmodum legatum jacentem videtis,

Liv. 8, 6, 6; cf. id. 1, 24, 8 (v. IV. 1. infra).

As correlative, with, 1. A comparative clause (sic far more frequent than ita); 2. A contrasted clause, mostly with ut; 3. A modal clause, with ut (ita more freq. than sic); 4. A clause expressing intensity, introduced by ut; 5. A conditional clause (rare; ita more freq.); 6. With a reason, introduced by quia (ante-class. and very rare); 7. With an inf. clause; 8. With ut, expressing purpose or result.

With comp. clauses, usu. introduced by ut, but also by quemadmodum (very freq.), sicut, velut, tamquam, quasi, quomodo, quam (rare and poet.), ceu (rare; poet. and post-class.), quantus (rare and poet.), qualis (ante-class. and rare).

With ut:

ut cibi satietas subamara aliqua re relevatur, sic animus defessus audiendi admiratione redintegratur,

Cic. Inv. 1, 17, 25:

ut non omnem frugem, neque arborem in omni agro reperire possis, sic non omne facinus in omni vita nascitur,

id. Rosc. Am. 27, 75:

ex suo regno sic Mithridates profugit ut ex eodem Ponto Medea quondam profugisse dicitur,

id. Imp. Pomp. 9, 22:

ut tu nunc de Coriolano, sic Clitarchus de Themistocle finxit,

id. Brut. 11, 42:

sic moneo ut filium, sic faveo ut mihi, sic hortor ut et pro patria et amicissimum,

id. Fam. 10, 5, 3:

ut vita, sic oratione durus fuit,

id. Brut. 31, 117:

de Lentulo sic fero ut debeo,

id. Att. 4, 6, 1:

sic est ut narro tibi,

Plaut. Most. 4, 3, 40; Cic. Inv. 2, 8, 28; id. Div. 2, 30, 93; id. de Or. 1, 33, 153; 3, 51, 198; Liv. 1, 47, 2; 2, 52, 7; Ov. M. 1, 495; 1, 539; 2, 165 et saep.—So in the formula ut quisque... sic (more freq. ita), rendered by according as, or the more... the...:

ut quisque rem accurat suam, sic ei procedunt postprincipia denique,

Plaut. Pers. 4, 1, 3:

ut quaeque res est tur pissima, sic maxime et maturissime vindicanda est,

Cic. Caecin. 2, 7; v. Fischer, Gr. II. p. 751.—

With quemadmodum: quemadmodum tibicen sine tibiis canere, sic orator, nisi multitudine audiente, eloquens esse non potest, Cic. Or. 2, 83, 338:

quemadmodum se tribuni gessissent in prohibendo dilectu, sic patres in lege prohibenda gerebant,

Liv. 3, 11, 3:

sic vestras hallucinationes fero, quemadmodum Juppiter ineptias poetarum,

Sen. Vit. Beat. 26, 6; cf. Cic. Inv. 1, 23, 33; 2, 8, 28; 2, 27, 82; id. Or. 3, 52, 200; id. Lael. 4, 16; id. Rosc. Com. 1, 2; id. Q. Fr. 1, 1, 5; Liv. 2, 13, 8; 5, 3, 8; Sen. Ep. 5, 6 (bis); id. Clem. 1, 3, 5; id. Vit. Beat. 23, 4.—

With sicut:

tecum simul, sicut ego pro multis, sic ille pro Appio dixit,

Cic. Brut. 64, 230; 46, 112; id. Or. 2, 44, 186; id. Clu. 2; Caes. B. G. 6, 30; Liv. 4, 57, 11; 7, 13, 8; Sen. Vit. Beat. 9, 2.—

With velut:

velut ipse in re trepida se sit tutatus, sic consulem loca tutiora castris cepisse,

Liv. 4, 41, 6; cf. Cic. Tusc. 1, 10, 20; Verg. A. 1, 148; Ov. M. 4, 375; 4, 705.—

With tamquam:

tamquam litteris in cera, sic se ajebat imaginibus quae meminisse vellet, perscribere,

Cic. Or. 2, 88, 360:

quid autem ego sic adhuc egi, tamquam integra sit causa patriciorum?

Liv. 10, 8:

sic Ephesi fui, tamquam domi meae,

Cic. Fam. 13, 69, 1; cf. id. Or. 2, 42, 180; id. Brut. 18, 71; 58, 213; 66, 235; 74, 258; id. Q. Fr. 1, 1, 16; 2, 14, 1; id. Prov. Cons. 12, 31; Sen. Ep. 101, 7.—

With quasi:

hujus innocentiae sic in hac calamitosa fama, quasi in aliqua perniciosissima flamma subvenire,

Cic. Clu. 1, 4:

ea sic observabo quasi intercalatum non sit,

id. Att. 6, 1, 12:

Quid tu me sic salutas quasi dudum non videris?

Plaut. Am. 2, 2, 51; cf. Cic. Or. 2, 11, 47; id. Inv. 1, 3, 4; id. Sen. 8, 26:

ego sic vivam quasi sciam, etc.,

Sen. Vit. Beat. 20, 3.—

With quomodo:

quomodo nomen in militiam non daret debilis, sic ad iter quod inhabile sciat, non accedet,

Sen. Ot. Sap. 3 (30), 4:

sic demus quomodo vellemus accipere,

id. Ben. 2, 1, 1; id. Ep. 9, 17; id. Ot. Sap. 6, 2 (32 med.); Cael. ap. Cic. Fam. 8, 4, 4.—

With ceu:

ceu cetera nusquam Bella forent... sic Martem indomitum Cernimus,

Verg. A. 2, 438.—

With quam:

non sic incerto mutantur flamine Syrtes, quam cito feminea non constat foedus in ira,

Prop. 2, 9, 33; Claud. IV. Cons. Hon. 281.—

With quantus:

nec sic errore laetatus Ulixes... nec sic Electra... quanta ego collegi gaudia,

Prop. 2, 14 (3, 6), 5 sqq.—

With qualis:

imo sic condignum donum quali'st quoi dono datum est,

Plaut. Am. 1, 3, 40.—

Without a correlative particle, in an independent sentence:

Quis potione uti aut cibo dulci diutius potest? sic omnibus in rebus voluptatibus maximis fastidium finitimum est (= ut nemo cibo dulci uti diutius potest, sic, etc.),

Cic. Or. 3, 25, 100; cf. id. ib. 19, 63.—

In contrasted clauses, mostly with ut, which may generally be rendered while: ut ad bella suscipienda Gallorum acer ac promptus est animus, sic mollis ad calamitates perferendas mens eorum est (almost = etsi ad bella suscipienda... tamen mollis est, etc., while, etc.), Caes. B. G. 3, 19: a ceteris oblectationibus ut deseror, sic litteris sustentor et recreor, while I am deserted, I am sustained, etc., Cic. Att. 4, 10, 1; cf. id. Rosc. Am. 18, 55; id. Fam. 10, 20, 2; Liv. 4, 57, 11; Ov. M. 4, 131; 11, 76.—So freq. two members of the same sentence are coordinated by ut... sic (ita) with almost the same force as a co-ordination by cum... tum, or by sed:

consul, ut fortasse vere, sic parum utiliter in praesens certamen respondit (= vere fortasse, sed parum utiliter),

Liv. 4, 6, 2:

ut nondum satis claram victoriam, sic prosperae spei pugnam imber diremit,

id. 6, 32, 6:

(forma erat) ut non cygnorum, sic albis proxima cygnis,

Ov. M. 14, 509; cf. Liv. 1, 27, 2; 5, 38, 2; 6, 6, 10; Ov. M. 1, 370.—In this use etiam or quoque is sometimes joined with sic (never by Cic. with ita):

nostri sensus, ut in pace semper, sic tum etiam in bello congruebant (= cum... tum),

Cic. Marcell. 6, 16:

ut sunt, sic etiam nominantur senes,

id. Sen. 6, 20:

utinam ut culpam, sic etiam suspitionem vitare potuisses,

id. Phil. 1, 13, 33:

ut superiorum aetatum studia occidunt, sic occidunt etiam senectutis,

id. Sen. 20, 76:

ut voce, sic etiam oratione,

id. Or. 25, 85; id. Top. 15, 59; id. Leg. 2, 25, 62; id. Lael. 5, 19.—More rarely with quem ad modum, quomodo:

ut, quem ad modum est, sic etiam appelletur tyrannus,

Cic. Att. 10, 4, 2:

quo modo ad bene vivendum, sic etiam ad beate,

id. Tusc. 3, 17, 37. —

With a clause of manner introduced by ut = so that:

sic fuimus semper comparati ut hominum sermonibus quasi in aliquod judicium vocaremur,

Cic. Or. 3, 9, 32:

eam sic audio ut Plautum mihi aut Naevium videar audire,

id. ib. 3, 12, 45:

sic agam vobiscum ut aliquid de vestris vitiis audiatis,

id. ib. 3, 12, 46:

omnia sic suppetunt ut ei nullam deesse virtutem oratoris putem,

id. Brut. 71, 250:

omnis pars orationis esse debet laudabilis, sic ut verbum nullum excidat,

id. Or. 36, 125:

sic tecum agam ut vel respondendi vel interpellandi potestatem faciam,

id. Rosc. Am. 27, 73:

nec vero sic erat umquam non paratus Milo contra illum ut non satis fere esset paratus,

id. Mil. 21, 56:

sic eum eo de re publica disputavit ut sentiret sibi cum viro forti esse pugnandum,

id. Fam. 5, 2, 8; cf. Plaut. As. 2, 4, 49; id. Mil. 2, 2, 82; Cic. de Or. 1, 57, 245; 2, 1, 3; 2, 6, 23; id. Brut. 22, 88; 40, 148; id. Sest. 40, 87; id. Planc. 10, 25; id. Fam. 5, 15, 4; Caes. B. G. 2, 32; 5, 17; id. B. C. 3, 56; Prop. 1, 21, 5.—Sometimes the correlative clause is restrictive, and sic = but so, yet so, only so:

mihi sic placuit ut cetera Antisthenis, hominis acuti magis quam eruditi,

Cic. Att. 12, 38, 4:

sic conveniet reprehendi, ut demonstretur etc.,

id. Inv. 1, 46, 86; id. Brut. 79, 274; id. Marcell. 11, 34; id. Att. 13, 3, 1 (ita is more freq. in this sense).—

With a clause expressing intensity (so both with adjj. and verbs; but far less freq. than ita, tam, adeo), to such a degree, so, so far, etc.:

sic ego illum in timorem dabo, ipse sese ut neget esse eum qui siet,

Plaut. Ps. 4, 1, 20 sq.:

conficior lacrimis sic ut ferre non possim,

Cic. Fam. 14, 4, 1:

sic rem fuisse apertam ut judicium fieri nihil attinuerit,

id. Inv. 2, 28, 84:

cujus responso judices sic exarserunt ut capitis hominem innocentissimum condemnarent,

id. Or. 1, 54, 233; cf. id. ib. 3, 8, 29; id. Brut. 88, 302; id. Or. 53, 177; 55, 184; id. Rep. 2, 21, 37; 3, 9, 15; id. Lael. 1, 4; id. Planc. 8, 21; id. Verr. 1, 36, 91; id. Balb. 5, 13; id. Att. 1, 8, 2; 1, 16, 1; Caes. B. G. 6, 41; Hor. S. 2, 3, 1.—

Rarely conditional clauses have the antecedent sic.

Poet. and in post-Aug. prose, to represent the result of the condition as sure:

sic invidiam effugies, si te non ingesseris oculis, si bona tua non jactaveris, si scieris in sinu gaudere,

Sen. Ep. 105, 3:

sic hodie veniet si qua negavit heri,

Prop. 2, 14 (3, 6), 20.—

Denoting with the proviso that, but only if (usu. ita):

decreverunt ut cum populus regem jussisset, id sic ratum esset si patres auctores fuissent,

that the choice should be valid, but only if the Senate should ratify it, Liv. 1, 17, 9:

sic ignovisse putato Me tibi si cenes hodie mecum,

Hor. Ep. 1, 7, 69.—

Sic quia = idcirco quia (very rare): Th. Quid vos? Insanin' estis? Tr. Quidum? Th. Sic quia foris ambulatis, Plaut. Most. 2, 2, 20.—

With inf. clause (freq.):

sic igitur sentio, naturam primum atque ingenium ad dicendum vim afferre maximam,

Cic. Or. 1, 25, 113:

sic a majoribus nostris accepimus, praetorem quaestori suo parentis loco esse oportere,

id. Div. in Caecil. 19, 61:

ego sic existimo, in summo imperatore quattuor res inesse oportere,

id. Imp. Pomp. 10, 38; cf. Ter. Hec. 5, 4, 5; Cic. Inv. 2, 55, 167; id. de Or. 1, 20, 93; 2, 28, 122; id. Brut. 36, 138; 41, 152; id. Div. in Caecil. 3, 10; id. Verr. 1, 7, 20; Liv. 5, 15, 11.—Esp., after sic habeto (habe, habeas) = scito (only Ciceron.):

sic habeto, in eum statum tuum reditum incidere ut, etc.,

Cic. Fam. 2, 3, 1; so id. ib. 1, 7, 3; 2, 6, 5; 2, 10, 1; 7, 18, 1; 9, 16, 2; id. Att. 2, 25, 1; 5, 1, 5; 5, 20, 1 et saep.—

With ut, expressing purpose or result:

nunc sic faciam, sic consilium est, ad erum ut veniam docte atque astu,

Plaut. Rud. 4, 2, 23:

ab Ariobarzane sic contendi ut talenta, quae mihi pollicebatur, illi daret,

Cic. Att. 6, 1, 3:

sic accidit ut ex tanto navium numero nulla omnino navis... desideraretur,

Caes. B. G. 5, 23; cf. Cato, R. R. 1, 1; Cic. Att. 8, 1, 4; id. Or. 2, 67, 271.

Idiomatic usages of sic.

In a wish, expressed as a conclusion after an imperative ( poet.):

parce: sic bene sub tenera parva quiescat humo (= si parces, bene quiescat),

Tib. 2, 6, 30:

annue: sic tibi sint intonsi, Phoebe, capilli,

id. 2, 5, 121:

pone, precor, fastus... Sic tibi nec vernum nascentia frigus adurat Poma, nec excutiant rapidi florentia venti,

Ov. M. 14, 762: dic [p. 1692] mihi de nostra quae sentis vera puella:

Sic tibi sint dominae, Lygdame, dempta juga,

Prop. 4, 5, 1; Tib. 2, 6, 30.—The imperative may follow the clause with sic:

sic tua Cyrneas fugiant examina taxos... Incipe (sc. cantare) si quid habes (= si incipies cantare, opto tibi ut tua examina, etc.),

Verg. E. 9, 30:

sic tibi (Arethusa) Doris amara suam non intermisceat undam: Incipe (= si incipies, opto tibi ut Doris, etc.),

id. ib. 10, 4:

sic mare compositum, sic sit tibi piscis in unda Credulus... Dic ubi sit,

Ov. M. 8, 857; Sen. Troad. 702; cf.:

sic te Diva potens Cypri... Ventorumque regat pater, Navis... Reddas incolumem Vergilium (= si tu, navis, reddes Vergilium, prosperum precor tibi cursum),

Hor. C. 1, 3, 1; cf.

also: sic venias hodierne: tibi dem turis honores (=si venies, tibi dem),

Tib. 1, 7, 53; cf. Ov. H. 3, 135; 4, 148.—

Sic (like ita) with ut in strong asseveration ( poet.):

sic me di amabunt, ut me tuarum miseritum'st fortunarum (= by the love of the gods, I pity, etc.),

Ter. Heaut. 3, 1, 54:

Diespiter me sic amabit ut ego hanc familiam interire cupio,

Plaut. Poen. 4, 2, 47:

sic has deus aequoris artes Adjuvet, ut nemo jamdudum littore in isto constitit,

Ov. M. 8, 866:

sic mihi te referas levis, ut non altera nostro limine intulit ulla pedes,

Prop. 1, 18, 11; cf. id. 3, 15 (4, 14), 1; cf.:

vera cano, sic usque sacras innoxia laurus vescar,

Tib. 2, 5, 63.—

In a demonstrative temporal force, like the Gr. houtôs, so, as the matter stands now, as it now is, as it then was, etc.

In gen.:

e Graecis cavendae sunt quaedam familiaritates, praeter hominum perpaucorum, si qui sunt vetere Graecia digni. Sic vero fallaces sunt permulti et leves,

but as things now stand, Cic. Q. Fr. 1, 1, 5, § 16:

at sic citius qui te expedias his aerumnis reperias,

Ter. Hec. 3, 1, 8: Pe. Pol tibi istuc credo nomen actutum fore. Tr. Dum interea sic sit, istuc actutum sino, provided it be as it is, Plaut. Most. 1, 1, 71:

quotiens hoc tibi ego interdixi, meam ne sic volgo pollicitarere operam,

thus, as you are doing now, id. Mil. 4, 2, 65:

si utrumvis tibi visus essem, Non sic ludibrio tuis factis habitus essem,

Ter. Hec. 4, 1, 11:

non sic nudos in flumen deicere (voluerunt),

naked, as they are, Cic. Rosc. Am. 26, 71:

sub alta platano... jacentes sic temere,

Hor. C. 2, 11, 14.—Esp., with sine and abl.:

me germanam meam sororem tibi sic sine dote dedisse,

so as she is, without a dowry, Plaut. Trin. 3, 2, 65:

sic sine malo,

id. Rud. 3, 5, 2:

at operam perire meam sic... perpeti nequeo,

without result, id. Trin. 3, 2, 34 Ritschl, Fleck. (Brix omits sic): nec sic de nihilo fulminis ira cadit (= without cause), Prop. 2, 16 (3, 8), 52: mirabar hoc si sic abiret, so, i. e. without trouble, Ter. And. 1, 2, 4:

hoc non poterit sic abire,

Cic. Fin. 5, 3, 7; so,

sic abire,

id. Att. 14, 1, 1; Cat. 14, 16; Plaut. Men. 5, 7, 39. —Hence,

With imperatives, esp. with sine: Quid ego hoc faciam postea? sic sine eumpse, just let him alone, i. e. leave him as he is, Plaut. Most. 1, 4, 32:

si non vult (numerare), sic sine adstet,

id. As. 2, 4, 54:

sine fores sic, abi,

let the door alone, id. Men. 2, 3, 1; so id. Cas. 3, 6, 36; id. Ps. 1, 5, 62.—

Pregn., implying a concession (= kai houtôs), even as it is now, even without doing so, in spite of it:

nolo bis iterare, sat sic longae fiunt fabulae,

narratives are long enough anyhow, as they are, without saying them twice over, Plaut. Ps. 1, 3, 154:

sed sic quoque erat tamen Acis,

even as it was, in spite of what has been said, Ov. M. 13, 896; so,

sic quoque fallebat,

id. ib. 1, 698:

sed sic me et libertatis fructu privas et diligentiae,

anyhow, not taking into account what is mentioned, Cic. Fam. 5, 20, 4: exhibeas molestiam si quid debeam, qui nunc sic tam es molestus, who art so troublesome even as it is, i. e. without my owing you any thing, Plaut. Pers. 2, 44:

sic quoque parte plebis affecta, fides tamen publica potior senatui fuit,

Liv. 7, 27; cf. Ov. F. 2, 642; Suet. Aug. 78.—

Ellipt., referring to something in the mind of the speaker:

Quod si hoc nunc sic incipiam? Nihil est. Quod si sic? Tantumdem egero. At sic opinor? Non potest,

Ter. Heaut. 4, 2, 8: illa quae aliis sic, aliis secus videntur, to some in one way, to others in another (= aliis aliter), Cic. Leg. 1, 17, 47: Quid vini absumpsit! Sic hoc dicens, asperum hoc est, aliud lenius, = this wine is so (the speaker not saying what he thinks of it), Ter. Heaut. 3, 1, 49: deinde quod illa (quae ego dixi) sive faceta sunt, sive sic, fiunt narrante te venustissima, or so, i. e. or otherwise, Cic. Fam. 15, 21, 2:

monitorem non desiderabit qui dicat, Sic incede, sic cena... sic amico utere, sic cive, sic socio,

Sen. Ep. 114.—

In answers, yes = the French, Italian, and Spanish si (ante - class. and rare): Ph. Phaniam relictam ais? Ge. Sic, Ter. Phorm. 2, 2, 2: De. Illa maneat? Ch. Sic, id. ib. 5, 3, 30: Ch. Sicine est sententia? Me. Sic, id. Heaut. 1, 1, 114.

sīc (old form sīce, Plaut. Rud. 2, 4, 12; also seic, C. I. L. 818), adv. [for si - ce; si, locat. form of pron. stem sa- = Gr. ho, ha, or hê, and demonstr. -ce; v. Corss. Ausspr. 1, 777], so, thus, in this or that manner, in such a manner, in the same way or manner, in like manner, likewise, to this or that extent or degree, to such a degree, in this or that state or condition, in such a condition (syn. ita); sic refers, I. To a previous fact, description, or assumption.—II. To a subsequent independent sentence, = thus, as follows. —III. As a local demonstrative (deiktikôs), referring to something done or pointed out by the speaker, = thus, as I do it; thus, as you see, etc.—IV. As a correlative, preceding or following clauses introduced by conjunctions. —V. In certain idiomatic connections.

Referring to something said before, = hoc modo: sic ille annus duo firmamenta rei publicae evertit, so, i. e. in the manner mentioned, Cic. Att. 1, 18, 3:

sic et nata et progressa eloquentia videtur,

id. Inv. 1, 2, 3:

facinus indignum Sic circumiri,

Ter. Phorm. 4, 3, 9:

sic deinceps omne opus contexitur,

Caes. B. G. 7, 23:

arare mavelim quam sic amare,

Plaut. Merc. 2, 3, 21:

sic se res habet,

Cic. Brut. 18, 71:

sic regii constiterant,

Liv. 42, 58:

sic res Romana in antiquum statum rediit,

id. 3, 9, 1:

sic ad Alpes perventum est,

Tac. H. 1, 84; cf. Enn. Ann. 1, 104; Plaut. Ep. 3, 4, 88; Ter. Ad. 5, 2, 11; Cic. Inv. 1, 46, 86; 2, 32, 100; id. de Or. 1, 32, 146; 2, 49, 201; 3, 29, 117; id. Brut. 40, 149; id. Rep. 2, 14, 27; 2, 20, 35; id. Lael. 9, 32; Liv. 4, 11, 5; 6, 17, 1; Caes. B. G. 3, 19; 6, 30; 7, 62.—Often sic does not qualify the main predicate, but a participle or adjective referring to it:

sic igitur instructus veniat ad causas,

Cic. Or. 34, 121:

cum sic affectos dimisisset,

Liv. 21, 43, 1:

sic omnibus copiis fusis se in castra recipiunt,

Caes. B. G. 3, 6:

sic milites consolatus eodem die reducit in castra,

id. ib. 7, 19; cf. id. ib. 7, 62; Ov. M. 1, 32.—

In a parenthet. clause (= ita):

quae, ut sic dicam, ad corpus pertinent civitatis,

so to speak, Cic. Inv. 2, 56, 168:

commentabar declamitans—sic enim nunc loquuntur,

id. Brut. 90, 310; cf. id. Att. 12, 39, 2; id. Lael. 11, 39; Liv. 7, 31; Ov. M. 4, 660; 13, 597; 13, 866.—

Referring not to the predicate, but to some intermediate term understood (= ita; cf.

Engl. so): sic provolant duo Fabii (= sic loquentes),

Liv. 2, 46, 7:

sic enim nostrae rationes postulabant (sic = ut sic agerem),

Cic. Att. 4, 2, 6:

tibi enim ipsi sic video placere (sic = sic faciendo),

id. ib. 4, 6, 2:

sic enim concedis mihi proximis litteris (= ut sic agam),

id. ib. 5, 20, 1:

sic enim statuerat (= hoc faciendum esse),

id. Phil. 5, 7, 208:

Quid igitur? Non sic oportet? Equidem censeo sic (sic = hoc fieri),

id. Fam. 16, 18, 1:

sic soleo (i. e. bona consilia reddere),

Ter. Ad. 5, 7, 25:

sic soleo amicos (i. e. beare),

id. Eun. 2, 2, 48:

sic memini tamen (= hoc ita esse),

Plaut. Mil. 1, 1, 48:

haec sic audivi (= ita esse),

id. Ep. 3, 1, 79:

sic prorsus existimo (= hoc ita esse),

Cic. Brut. 33, 125:

quoniam sic cogitis ipsi (= hoc facere),

Ov. M. 5, 178.—

As completing object, = hoc:

iis litteris respondebo: sic enim postulas (= hoc postulas),

Cic. Att. 6, 1, 1:

hic adsiste. Sic volo (= hoc volo, or hoc te facere volo),

Ter. Ad. 2, 1, 15:

sic fata jubent (= hoc jubent, or hoc facere jubent),

Ov. M. 15, 584:

hic apud nos hodie cenes. Sic face,

Plaut. Most. 5, 2, 8:

sic faciendum est,

Cic. Att. 4, 6, 2.—

Predicatively with esse (appellari, videri, etc.), in the sense of talis:

sic vita hominum est (= talis),

Cic. Rosc. Am. 30, 84:

vir acerrimo ingenio—sic enim fuit,

id. Or. 5, 18:

familiaris noster—sic est enim,

id. Att. 1, 18, 6:

sic est vulgus,

id. Rosc. Com. 10, 20:

sic, Crito, est hic,

Ter. And. 5, 4, 16: sic sum;

si placeo, utere,

id. Phorm. 3, 2, 42:

sic sententiest,

Plaut. Trin. 3, 2, 90:

sic est (= sic res se habet),

that is so, Ter. Ad. 4, 5, 21:

qui sic sunt (i. e. vivunt) haud multum heredem juvant,

id. Hec. 3, 5, 10:

nunc hoc profecto sic est,

Plaut. Merc. 2, 1, 42:

sic est. Non muto sententiam,

Sen. Ep. 10; cf. Plaut. Mil. 2, 3, 35; id. Am. 2, 1, 60; id. Aul. 2, 4, 43; id. As. 5, 2, 12; id. Most. 4, 3, 40; Ter. And. 1, 1, 35; id. Eun. 3, 1, 18; id. Ad. 3, 3, 44; Cic. Lael. 1, 5; id. de Or. 1, 19, 86; id. Or. 14, 46.—

Rarely as subject (mostly representing a subject-clause):

sic commodius esse arbitror quam manere hanc (sic = abire),

Ter. Phorm. 5, 3, 31:

si sic (= hoc) est factum, erus damno auctus est,

id. Heaut. 4, 1, 15: Pe. Quid? Concidit? Mi. Sic suspicio est (= eam concidisse), Plaut. Ep. 3, 4, 57:

mihi sic est usus (= sic agere),

Ter. Heaut. 1, 1, 28:

sic opus est (= hoc facere),

Ov. M. 1, 279; 2, 785.—

To express relations other than manner (rare).

Of consequence; un der these circumstances, accordingly, hence:

sic Numitori ad supplicium Remus deditur,

Liv. 1, 5, 4:

sic et habet quod uterque eorum habuit, et explevit quod utrique defuit,

Cic. Brut. 42, 154:

sic victam legem esse, nisi caveant,

Liv. 4, 11, 5:

suavis mihi ructus est. Sic sine modo,

Plaut. Ps. 5, 2, 17. —

Of condition; on this condition, if this be done, etc.:

reliquas illius anni pestes recordamini, sic enim facillime perspicietis, etc.,

Cic. Sest. 25, 55: displiceas aliis;

sic ego tutus ero (sic = si displicebis),

Tib. 4, 13, 6:

Scironis media sic licet ire via (sic = si amantes eunt),

Prop. 4, 15 (3, 16), 12:

sic demum lucos Stygios Aspicies (= non aspicies, nisi hoc facies),

Verg. A. 6, 154 (for sic as antecedent of si, v. infra, IV. 5).—

Of intensity:

non latuit scintilla ingenii: sic erat in omni sermone sollers (= tam sollers erat ut non lateret ingenium),

Cic. Rep. 2, 21, 37; cf. infra, IV. 4.

Referring to a subsequent sentence, thus, as follows, in the following manner (= hoc modo, hoc pacto, hujusmodi, ad hunc modum):

ingressus est sic loqui Scipio: Catonis hoc senis est, etc.,

Cic. Rep. 2, 1, 1 (cf.:

tum Varro ita exorsus est,

id. Ac. 1, 4, 15): hunc inter pugnas Servilius sic compellat, etc., Enn. ap. Gell. 12, 4, 4 (Ann. v. 256 Vahl.):

puero sic dicit pater: Noster esto,

Plaut. Bacch. 3, 3, 38:

sic faciam: adsimulabo quasi quam culpam in sese admiserint,

id. Stich. 1, 2, 27 dub.:

salem candidum sic facito: amphoram puram impleto, etc.,

Cato, R. R. 88: sic enim dixisti:

Vidi ego tuam lacrimulam,

Cic. Planc. 31, 76:

res autem se sic habet: composite et apte sine sententiis dicere insania est,

the truth is this, id. Or. 71, 236:

sic loquere, sic vive: vide, ne te ulla res deprimat,

Sen. Ep. 10, 4; cf. id. ib. 10, 1; Cato, R. R. 77 sqq.; Plaut. Poen. 1, 2, 177; Ter. Phorm. prol. 13; Auct. Her. 4, 6, 9; 4, 21, 29; 4, 4, 30; Cic. [p. 1691] Inv. 1, 39, 71; id. Or. 1, 45, 198; 2, 40, 167; 2, 40, 172; id. Att. 2, 22, 1; 5, 1, 3; 6, 1, 3; Verg. A. 1, 521.—

Esp., with ellipsis of predicate:

ego sic: diem statuo, etc. (sc. ago),

Cic. Att. 6, 1, 16.—Sometimes sic introduces detached words: sic loqui nosse, judicasse vetant, novisse jubent et judicavisse (= they forbid to say nosse, etc.), Cic. Or. 47, 157.—

For instance (= hoc modo, hoc pacto, ut hoc, verbi gratia, ut si; cf. Cic. Inv. 1, 49, 91 sq. infra):

disjunctum est, cum unumquodque certo concluditur verbo,

Auct. Her. 4, 27, 37:

mala definitio est... cum aliquid non grave dicit, sic: Stultitia est immensa gloriae cupiditas,

Cic. Inv. 1, 49, 91.

As a local demonstrative, thus, so, etc. (deiktikôs; colloq.;

mostly comice): ne hunc ornatum vos meum admiremini, quod ego processi sic cum servili schema,

as you see me now, Plaut. Am. prol. 117:

sed amictus sic hac ludibundus incessi,

id. Ps. 5, 1, 31:

nec sic per totam infamis traducerer urbem,

Prop. 2, 24 (3, 18), 7:

sic ad me, miserande, redis?

Ov. M. 11, 728; cf. Plaut. Ps. 5, 2, 4.—So accompanied with a corresponding gesture:

Quid tu igitur sic hoc digitulis duobus sumebas primoribus?

Plaut. Bacch. 4, 4, 25: Pe. Quid si curram? Tr. Censeo. Pe. An sic potius placide? (the speaker imitating the motion), id. Rud. 4, 8, 10:

non licet te sic placidule bellam belle tangere?

id. ib. 2, 4, 12:

quod non omnia sic poterant conjuncta manere,

Lucr. 5, 441.—

Here belong the phrases sic dedero, sic dabo, sic datur, expressing a threat of revenge, or satisfaction at another's misfortune: sic dedero! aere militari tetigero lenunculum,

I will give it to him, Plaut. Poen. 5, 5, 6; id. As. 2, 4, 33:

sic dabo!

Ter. Phorm. 5, 9, 38:

doletne? hem, sic datur si quis erum servos spernit,

Plaut. Ps. 1, 2, 21:

sic furi datur,

id. Stich. 5, 5, 25; so id. Men. 4, 2, 46.—Referring to an act just performed by the speaker:

sic deinde quicunque alius transiliet moenia mea (= sic pereat, quicunque deinde, etc.),

Liv. 1, 7, 2:

sic eat quaecunque Romana lugebit hostem,

so will every one fare who, id. 1, 26, 5:

sic... Cetera sit fortis castrorum turba tuorum (= sic ut interfeci te),

Ov. M. 12, 285.—So with a comp.-clause expressed:

sic stratas legiones Latinorum dabo, quemadmodum legatum jacentem videtis,

Liv. 8, 6, 6; cf. id. 1, 24, 8 (v. IV. 1. infra).

As correlative, with, 1. A comparative clause (sic far more frequent than ita); 2. A contrasted clause, mostly with ut; 3. A modal clause, with ut (ita more freq. than sic); 4. A clause expressing intensity, introduced by ut; 5. A conditional clause (rare; ita more freq.); 6. With a reason, introduced by quia (ante-class. and very rare); 7. With an inf. clause; 8. With ut, expressing purpose or result.

With comp. clauses, usu. introduced by ut, but also by quemadmodum (very freq.), sicut, velut, tamquam, quasi, quomodo, quam (rare and poet.), ceu (rare; poet. and post-class.), quantus (rare and poet.), qualis (ante-class. and rare).

With ut:

ut cibi satietas subamara aliqua re relevatur, sic animus defessus audiendi admiratione redintegratur,

Cic. Inv. 1, 17, 25:

ut non omnem frugem, neque arborem in omni agro reperire possis, sic non omne facinus in omni vita nascitur,

id. Rosc. Am. 27, 75:

ex suo regno sic Mithridates profugit ut ex eodem Ponto Medea quondam profugisse dicitur,

id. Imp. Pomp. 9, 22:

ut tu nunc de Coriolano, sic Clitarchus de Themistocle finxit,

id. Brut. 11, 42:

sic moneo ut filium, sic faveo ut mihi, sic hortor ut et pro patria et amicissimum,

id. Fam. 10, 5, 3:

ut vita, sic oratione durus fuit,

id. Brut. 31, 117:

de Lentulo sic fero ut debeo,

id. Att. 4, 6, 1:

sic est ut narro tibi,

Plaut. Most. 4, 3, 40; Cic. Inv. 2, 8, 28; id. Div. 2, 30, 93; id. de Or. 1, 33, 153; 3, 51, 198; Liv. 1, 47, 2; 2, 52, 7; Ov. M. 1, 495; 1, 539; 2, 165 et saep.—So in the formula ut quisque... sic (more freq. ita), rendered by according as, or the more... the...:

ut quisque rem accurat suam, sic ei procedunt postprincipia denique,

Plaut. Pers. 4, 1, 3:

ut quaeque res est tur pissima, sic maxime et maturissime vindicanda est,

Cic. Caecin. 2, 7; v. Fischer, Gr. II. p. 751.—

With quemadmodum: quemadmodum tibicen sine tibiis canere, sic orator, nisi multitudine audiente, eloquens esse non potest, Cic. Or. 2, 83, 338:

quemadmodum se tribuni gessissent in prohibendo dilectu, sic patres in lege prohibenda gerebant,

Liv. 3, 11, 3:

sic vestras hallucinationes fero, quemadmodum Juppiter ineptias poetarum,

Sen. Vit. Beat. 26, 6; cf. Cic. Inv. 1, 23, 33; 2, 8, 28; 2, 27, 82; id. Or. 3, 52, 200; id. Lael. 4, 16; id. Rosc. Com. 1, 2; id. Q. Fr. 1, 1, 5; Liv. 2, 13, 8; 5, 3, 8; Sen. Ep. 5, 6 (bis); id. Clem. 1, 3, 5; id. Vit. Beat. 23, 4.—

With sicut:

tecum simul, sicut ego pro multis, sic ille pro Appio dixit,

Cic. Brut. 64, 230; 46, 112; id. Or. 2, 44, 186; id. Clu. 2; Caes. B. G. 6, 30; Liv. 4, 57, 11; 7, 13, 8; Sen. Vit. Beat. 9, 2.—

With velut:

velut ipse in re trepida se sit tutatus, sic consulem loca tutiora castris cepisse,

Liv. 4, 41, 6; cf. Cic. Tusc. 1, 10, 20; Verg. A. 1, 148; Ov. M. 4, 375; 4, 705.—

With tamquam:

tamquam litteris in cera, sic se ajebat imaginibus quae meminisse vellet, perscribere,

Cic. Or. 2, 88, 360:

quid autem ego sic adhuc egi, tamquam integra sit causa patriciorum?

Liv. 10, 8:

sic Ephesi fui, tamquam domi meae,

Cic. Fam. 13, 69, 1; cf. id. Or. 2, 42, 180; id. Brut. 18, 71; 58, 213; 66, 235; 74, 258; id. Q. Fr. 1, 1, 16; 2, 14, 1; id. Prov. Cons. 12, 31; Sen. Ep. 101, 7.—

With quasi:

hujus innocentiae sic in hac calamitosa fama, quasi in aliqua perniciosissima flamma subvenire,

Cic. Clu. 1, 4:

ea sic observabo quasi intercalatum non sit,

id. Att. 6, 1, 12:

Quid tu me sic salutas quasi dudum non videris?

Plaut. Am. 2, 2, 51; cf. Cic. Or. 2, 11, 47; id. Inv. 1, 3, 4; id. Sen. 8, 26:

ego sic vivam quasi sciam, etc.,

Sen. Vit. Beat. 20, 3.—

With quomodo:

quomodo nomen in militiam non daret debilis, sic ad iter quod inhabile sciat, non accedet,

Sen. Ot. Sap. 3 (30), 4:

sic demus quomodo vellemus accipere,

id. Ben. 2, 1, 1; id. Ep. 9, 17; id. Ot. Sap. 6, 2 (32 med.); Cael. ap. Cic. Fam. 8, 4, 4.—

With ceu:

ceu cetera nusquam Bella forent... sic Martem indomitum Cernimus,

Verg. A. 2, 438.—

With quam:

non sic incerto mutantur flamine Syrtes, quam cito feminea non constat foedus in ira,

Prop. 2, 9, 33; Claud. IV. Cons. Hon. 281.—

With quantus:

nec sic errore laetatus Ulixes... nec sic Electra... quanta ego collegi gaudia,

Prop. 2, 14 (3, 6), 5 sqq.—

With qualis:

imo sic condignum donum quali'st quoi dono datum est,

Plaut. Am. 1, 3, 40.—

Without a correlative particle, in an independent sentence:

Quis potione uti aut cibo dulci diutius potest? sic omnibus in rebus voluptatibus maximis fastidium finitimum est (= ut nemo cibo dulci uti diutius potest, sic, etc.),

Cic. Or. 3, 25, 100; cf. id. ib. 19, 63.—

In contrasted clauses, mostly with ut, which may generally be rendered while: ut ad bella suscipienda Gallorum acer ac promptus est animus, sic mollis ad calamitates perferendas mens eorum est (almost = etsi ad bella suscipienda... tamen mollis est, etc., while, etc.), Caes. B. G. 3, 19: a ceteris oblectationibus ut deseror, sic litteris sustentor et recreor, while I am deserted, I am sustained, etc., Cic. Att. 4, 10, 1; cf. id. Rosc. Am. 18, 55; id. Fam. 10, 20, 2; Liv. 4, 57, 11; Ov. M. 4, 131; 11, 76.—So freq. two members of the same sentence are coordinated by ut... sic (ita) with almost the same force as a co-ordination by cum... tum, or by sed:

consul, ut fortasse vere, sic parum utiliter in praesens certamen respondit (= vere fortasse, sed parum utiliter),

Liv. 4, 6, 2:

ut nondum satis claram victoriam, sic prosperae spei pugnam imber diremit,

id. 6, 32, 6:

(forma erat) ut non cygnorum, sic albis proxima cygnis,

Ov. M. 14, 509; cf. Liv. 1, 27, 2; 5, 38, 2; 6, 6, 10; Ov. M. 1, 370.—In this use etiam or quoque is sometimes joined with sic (never by Cic. with ita):

nostri sensus, ut in pace semper, sic tum etiam in bello congruebant (= cum... tum),

Cic. Marcell. 6, 16:

ut sunt, sic etiam nominantur senes,

id. Sen. 6, 20:

utinam ut culpam, sic etiam suspitionem vitare potuisses,

id. Phil. 1, 13, 33:

ut superiorum aetatum studia occidunt, sic occidunt etiam senectutis,

id. Sen. 20, 76:

ut voce, sic etiam oratione,

id. Or. 25, 85; id. Top. 15, 59; id. Leg. 2, 25, 62; id. Lael. 5, 19.—More rarely with quem ad modum, quomodo:

ut, quem ad modum est, sic etiam appelletur tyrannus,

Cic. Att. 10, 4, 2:

quo modo ad bene vivendum, sic etiam ad beate,

id. Tusc. 3, 17, 37. —

With a clause of manner introduced by ut = so that:

sic fuimus semper comparati ut hominum sermonibus quasi in aliquod judicium vocaremur,

Cic. Or. 3, 9, 32:

eam sic audio ut Plautum mihi aut Naevium videar audire,

id. ib. 3, 12, 45:

sic agam vobiscum ut aliquid de vestris vitiis audiatis,

id. ib. 3, 12, 46:

omnia sic suppetunt ut ei nullam deesse virtutem oratoris putem,

id. Brut. 71, 250:

omnis pars orationis esse debet laudabilis, sic ut verbum nullum excidat,

id. Or. 36, 125:

sic tecum agam ut vel respondendi vel interpellandi potestatem faciam,

id. Rosc. Am. 27, 73:

nec vero sic erat umquam non paratus Milo contra illum ut non satis fere esset paratus,

id. Mil. 21, 56:

sic eum eo de re publica disputavit ut sentiret sibi cum viro forti esse pugnandum,

id. Fam. 5, 2, 8; cf. Plaut. As. 2, 4, 49; id. Mil. 2, 2, 82; Cic. de Or. 1, 57, 245; 2, 1, 3; 2, 6, 23; id. Brut. 22, 88; 40, 148; id. Sest. 40, 87; id. Planc. 10, 25; id. Fam. 5, 15, 4; Caes. B. G. 2, 32; 5, 17; id. B. C. 3, 56; Prop. 1, 21, 5.—Sometimes the correlative clause is restrictive, and sic = but so, yet so, only so:

mihi sic placuit ut cetera Antisthenis, hominis acuti magis quam eruditi,

Cic. Att. 12, 38, 4:

sic conveniet reprehendi, ut demonstretur etc.,

id. Inv. 1, 46, 86; id. Brut. 79, 274; id. Marcell. 11, 34; id. Att. 13, 3, 1 (ita is more freq. in this sense).—

With a clause expressing intensity (so both with adjj. and verbs; but far less freq. than ita, tam, adeo), to such a degree, so, so far, etc.:

sic ego illum in timorem dabo, ipse sese ut neget esse eum qui siet,

Plaut. Ps. 4, 1, 20 sq.:

conficior lacrimis sic ut ferre non possim,

Cic. Fam. 14, 4, 1:

sic rem fuisse apertam ut judicium fieri nihil attinuerit,

id. Inv. 2, 28, 84:

cujus responso judices sic exarserunt ut capitis hominem innocentissimum condemnarent,

id. Or. 1, 54, 233; cf. id. ib. 3, 8, 29; id. Brut. 88, 302; id. Or. 53, 177; 55, 184; id. Rep. 2, 21, 37; 3, 9, 15; id. Lael. 1, 4; id. Planc. 8, 21; id. Verr. 1, 36, 91; id. Balb. 5, 13; id. Att. 1, 8, 2; 1, 16, 1; Caes. B. G. 6, 41; Hor. S. 2, 3, 1.—

Rarely conditional clauses have the antecedent sic.

Poet. and in post-Aug. prose, to represent the result of the condition as sure:

sic invidiam effugies, si te non ingesseris oculis, si bona tua non jactaveris, si scieris in sinu gaudere,

Sen. Ep. 105, 3:

sic hodie veniet si qua negavit heri,

Prop. 2, 14 (3, 6), 20.—

Denoting with the proviso that, but only if (usu. ita):

decreverunt ut cum populus regem jussisset, id sic ratum esset si patres auctores fuissent,

that the choice should be valid, but only if the Senate should ratify it, Liv. 1, 17, 9:

sic ignovisse putato Me tibi si cenes hodie mecum,

Hor. Ep. 1, 7, 69.—

Sic quia = idcirco quia (very rare): Th. Quid vos? Insanin' estis? Tr. Quidum? Th. Sic quia foris ambulatis, Plaut. Most. 2, 2, 20.—

With inf. clause (freq.):

sic igitur sentio, naturam primum atque ingenium ad dicendum vim afferre maximam,

Cic. Or. 1, 25, 113:

sic a majoribus nostris accepimus, praetorem quaestori suo parentis loco esse oportere,

id. Div. in Caecil. 19, 61:

ego sic existimo, in summo imperatore quattuor res inesse oportere,

id. Imp. Pomp. 10, 38; cf. Ter. Hec. 5, 4, 5; Cic. Inv. 2, 55, 167; id. de Or. 1, 20, 93; 2, 28, 122; id. Brut. 36, 138; 41, 152; id. Div. in Caecil. 3, 10; id. Verr. 1, 7, 20; Liv. 5, 15, 11.—Esp., after sic habeto (habe, habeas) = scito (only Ciceron.):

sic habeto, in eum statum tuum reditum incidere ut, etc.,

Cic. Fam. 2, 3, 1; so id. ib. 1, 7, 3; 2, 6, 5; 2, 10, 1; 7, 18, 1; 9, 16, 2; id. Att. 2, 25, 1; 5, 1, 5; 5, 20, 1 et saep.—

With ut, expressing purpose or result:

nunc sic faciam, sic consilium est, ad erum ut veniam docte atque astu,

Plaut. Rud. 4, 2, 23:

ab Ariobarzane sic contendi ut talenta, quae mihi pollicebatur, illi daret,

Cic. Att. 6, 1, 3:

sic accidit ut ex tanto navium numero nulla omnino navis... desideraretur,

Caes. B. G. 5, 23; cf. Cato, R. R. 1, 1; Cic. Att. 8, 1, 4; id. Or. 2, 67, 271.

Idiomatic usages of sic.

In a wish, expressed as a conclusion after an imperative ( poet.):

parce: sic bene sub tenera parva quiescat humo (= si parces, bene quiescat),

Tib. 2, 6, 30:

annue: sic tibi sint intonsi, Phoebe, capilli,

id. 2, 5, 121:

pone, precor, fastus... Sic tibi nec vernum nascentia frigus adurat Poma, nec excutiant rapidi florentia venti,

Ov. M. 14, 762: dic [p. 1692] mihi de nostra quae sentis vera puella:

Sic tibi sint dominae, Lygdame, dempta juga,

Prop. 4, 5, 1; Tib. 2, 6, 30.—The imperative may follow the clause with sic:

sic tua Cyrneas fugiant examina taxos... Incipe (sc. cantare) si quid habes (= si incipies cantare, opto tibi ut tua examina, etc.),

Verg. E. 9, 30:

sic tibi (Arethusa) Doris amara suam non intermisceat undam: Incipe (= si incipies, opto tibi ut Doris, etc.),

id. ib. 10, 4:

sic mare compositum, sic sit tibi piscis in unda Credulus... Dic ubi sit,

Ov. M. 8, 857; Sen. Troad. 702; cf.:

sic te Diva potens Cypri... Ventorumque regat pater, Navis... Reddas incolumem Vergilium (= si tu, navis, reddes Vergilium, prosperum precor tibi cursum),

Hor. C. 1, 3, 1; cf.

also: sic venias hodierne: tibi dem turis honores (=si venies, tibi dem),

Tib. 1, 7, 53; cf. Ov. H. 3, 135; 4, 148.—

Sic (like ita) with ut in strong asseveration ( poet.):

sic me di amabunt, ut me tuarum miseritum'st fortunarum (= by the love of the gods, I pity, etc.),

Ter. Heaut. 3, 1, 54:

Diespiter me sic amabit ut ego hanc familiam interire cupio,

Plaut. Poen. 4, 2, 47:

sic has deus aequoris artes Adjuvet, ut nemo jamdudum littore in isto constitit,

Ov. M. 8, 866:

sic mihi te referas levis, ut non altera nostro limine intulit ulla pedes,

Prop. 1, 18, 11; cf. id. 3, 15 (4, 14), 1; cf.:

vera cano, sic usque sacras innoxia laurus vescar,

Tib. 2, 5, 63.—

In a demonstrative temporal force, like the Gr. houtôs, so, as the matter stands now, as it now is, as it then was, etc.

In gen.:

e Graecis cavendae sunt quaedam familiaritates, praeter hominum perpaucorum, si qui sunt vetere Graecia digni. Sic vero fallaces sunt permulti et leves,

but as things now stand, Cic. Q. Fr. 1, 1, 5, § 16:

at sic citius qui te expedias his aerumnis reperias,

Ter. Hec. 3, 1, 8: Pe. Pol tibi istuc credo nomen actutum fore. Tr. Dum interea sic sit, istuc actutum sino, provided it be as it is, Plaut. Most. 1, 1, 71:

quotiens hoc tibi ego interdixi, meam ne sic volgo pollicitarere operam,

thus, as you are doing now, id. Mil. 4, 2, 65:

si utrumvis tibi visus essem, Non sic ludibrio tuis factis habitus essem,

Ter. Hec. 4, 1, 11:

non sic nudos in flumen deicere (voluerunt),

naked, as they are, Cic. Rosc. Am. 26, 71:

sub alta platano... jacentes sic temere,

Hor. C. 2, 11, 14.—Esp., with sine and abl.:

me germanam meam sororem tibi sic sine dote dedisse,

so as she is, without a dowry, Plaut. Trin. 3, 2, 65:

sic sine malo,

id. Rud. 3, 5, 2:

at operam perire meam sic... perpeti nequeo,

without result, id. Trin. 3, 2, 34 Ritschl, Fleck. (Brix omits sic): nec sic de nihilo fulminis ira cadit (= without cause), Prop. 2, 16 (3, 8), 52: mirabar hoc si sic abiret, so, i. e. without trouble, Ter. And. 1, 2, 4:

hoc non poterit sic abire,

Cic. Fin. 5, 3, 7; so,

sic abire,

id. Att. 14, 1, 1; Cat. 14, 16; Plaut. Men. 5, 7, 39. —Hence,

With imperatives, esp. with sine: Quid ego hoc faciam postea? sic sine eumpse, just let him alone, i. e. leave him as he is, Plaut. Most. 1, 4, 32:

si non vult (numerare), sic sine adstet,

id. As. 2, 4, 54:

sine fores sic, abi,

let the door alone, id. Men. 2, 3, 1; so id. Cas. 3, 6, 36; id. Ps. 1, 5, 62.—

Pregn., implying a concession (= kai houtôs), even as it is now, even without doing so, in spite of it:

nolo bis iterare, sat sic longae fiunt fabulae,

narratives are long enough anyhow, as they are, without saying them twice over, Plaut. Ps. 1, 3, 154:

sed sic quoque erat tamen Acis,

even as it was, in spite of what has been said, Ov. M. 13, 896; so,

sic quoque fallebat,

id. ib. 1, 698:

sed sic me et libertatis fructu privas et diligentiae,

anyhow, not taking into account what is mentioned, Cic. Fam. 5, 20, 4: exhibeas molestiam si quid debeam, qui nunc sic tam es molestus, who art so troublesome even as it is, i. e. without my owing you any thing, Plaut. Pers. 2, 44:

sic quoque parte plebis affecta, fides tamen publica potior senatui fuit,

Liv. 7, 27; cf. Ov. F. 2, 642; Suet. Aug. 78.—

Ellipt., referring to something in the mind of the speaker:

Quod si hoc nunc sic incipiam? Nihil est. Quod si sic? Tantumdem egero. At sic opinor? Non potest,

Ter. Heaut. 4, 2, 8: illa quae aliis sic, aliis secus videntur, to some in one way, to others in another (= aliis aliter), Cic. Leg. 1, 17, 47: Quid vini absumpsit! Sic hoc dicens, asperum hoc est, aliud lenius, = this wine is so (the speaker not saying what he thinks of it), Ter. Heaut. 3, 1, 49: deinde quod illa (quae ego dixi) sive faceta sunt, sive sic, fiunt narrante te venustissima, or so, i. e. or otherwise, Cic. Fam. 15, 21, 2:

monitorem non desiderabit qui dicat, Sic incede, sic cena... sic amico utere, sic cive, sic socio,

Sen. Ep. 114.—

In answers, yes = the French, Italian, and Spanish si (ante - class. and rare): Ph. Phaniam relictam ais? Ge. Sic, Ter. Phorm. 2, 2, 2: De. Illa maneat? Ch. Sic, id. ib. 5, 3, 30: Ch. Sicine est sententia? Me. Sic, id. Heaut. 1, 1, 114.

sum, fui, esse (2d pers. es, but usu. es in Plaut and Ter; old forms, indic. pres. esum for sum, acc. to Varr. L. L. 9, § 100 Mull.: essis for es, Att. ap. Non. 200, 30, or Trag. Rel. p. 283 Rib.: simus for sumus, used by Augustus, acc. to Suet. Aug. 87; fut. escit for erit, XII. Tab. ap. Gell. 20, 1, 25:

esit, XII. Tab. ap. Fest. s. v. nec, p. 162 Mull.: escunt for erunt,

Cic. Leg. 2, 24, 60, 3, 3, 9; Lucr. 1, 619; perf. fuvimus for fuimus, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 42, 168:

FVVEIT, C. I. L. 1, 1051: fuit,

Plaut. Capt. 3, 4, 23; id. Mil. 3, 1, 159:

fuerim,

id. ib. 4, 8, 54:

fuerit,

id. As. 4, 1, 37; subj. pres. siem, sies, siet, etc., very freq., esp. in Plaut.; e. g. siem, Am. prol. 57; Ter. And. 3, 4, 7:

sies,

Plaut. Am. 3, 2, 43; Ter. And. 2, 5, 13:

siet,

Plaut. Am. prol. 58; Ter. And. 1, 4, 7; Lucr. 3, 101:

sient,

Plaut. Am. 1, 1, 54; Ter. And. 2, 3, 16; cf. Cic. Or. 47, 157; also,

fuam, fuas, etc., regarded by G. Curtius, de Aorist. Lat. Rel. in Studien zur Gr. u. Lat. Gram. 1, 431 sqq., as an aorist: fuam,

Plaut. Bacch. 1, 2, 48; id. Mil. 2, 6, 112: fuas, Liv. Andron. ap. Non 111, 13; Plaut. Capt. 2, 3, 71; 2, 3, 83; id. Pers. 1, 1, 52; id. Trin. 2, 1, 32: fuat, Pac. ap. Non. 111, 8; Carm. ap. Liv. 25, 12; Plaut. Am. 3, 4, 2; id. Aul. 2, 2, 56; id. Capt. 2, 2, 10 et saep.; Ter. Hec. 4, 3, 4; Lucr. 4, 639; Verg. A. 10, 108:

fuant,

Plaut. Bacch. 4, 9, 110; id. Ep. 5, 1, 13; id. Ps. 4, 3, 12: fuvisset, Enn. ap. Gell. 12, 4, 4; part. pres. ens, used by Caesar, acc. to Prisc. p. 1140 P.; and by Sergius Flavius, acc. to Quint. 8, 3, 33; fut. inf. fore for futurum esse, very freq., and so always with partt.; cf. Madv. Gram. § 108; whence, subj. imperf. forem fores, etc., for essem; esp. in conditional sentences and in the histt., but very rare in Cic.; v. Neue, Formenl. 2, 597 sqq.), v. n. [root es; Sanscr. as-mi, and the Greek es-mi, whence eimi; perf. fui; root in Sanscr. bhu, to become; bhavas, condition; Gr. phuô, to beget; cf.: fetus, futuo, etc.], to be, as a verb substantive or a copula.

As a verb substantive, to be.

In gen.

Asserting existence, to be, exist, live:

definitionum duo sunt genera prima: unum earum rerum quae sunt: alterum earum quae intelleguntur. Esse ea dico, quae cerni tangive possunt, ut fundum, aedes, parietem, cetera. Non esse rursus ea dico, quae tangi demonstrarive non possunt, cerni tamen animo atque intellegi possunt, ut si usucapionem, si tutelam, etc.... definias,

Cic. Top. 5, 26 sq.:

si abest, nullus est,

Plaut. Bacch. 2, 2, 16:

nunc illut est, quom me fuisse quam esse nimio mavelim,

id. Capt. 3, 3, 1:

ita paene nulla sibi fuit Phronesium ( = paene mortuus est),

id. Truc. 1, 2, 95:

omne quod eloquimur sic, ut id aut esse dicamus aut non esse,

Cic. de Or. 2, 38, 157:

non statim, quod esse manifestum est, etiam quid sit apparet,

Quint. 3, 6, 81: est locus, Hesperiam quam mortales perhibebant, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 23 Vahl.):

flumen est Arar, quod, etc.,

Caes. B. G. 1, 12:

homo nequissimus omnium qui sunt, qui fuerunt, qui futuri sunt!

Cic. Fam. 11, 21, 1; cf. id. Q. Fr. 1, 1, 15, § 43:

si quos inter societas aut est aut fuit aut futura est,

id. Lael. 22, 83:

nec enim, dum ero, angar ulla re, cum omni vacem culpa: et, si non ero, sensu omnino carebo,

id. Fam. 6, 3, 4:

si modo futuri sumus, erit mihi res opportuna,

id. Att. 11, 4, 1:

si quando erit civitas, erit profecto nobis locus: sin autem non erit, etc.,

id. Fam. 2, 16, 6:

nolite arbitrari, me cum a vobis discessero, nusquam aut nullum fore,

id. Sen. 22, 79:

si erit ulla res publica... sin autem nulla erit,

id. Fam. 2, 16, 5:

fuimus Troes, fuit Ilium,

Verg. A. 2, 325:

sive erimus seu nos fata fuisse volunt,

Tib. 3, 5, 32: per quinquennia decem fuimus, Prud. Cath. praef. 2.—

Of events, to be, happen, occur, befall, take place:

illa (solis defectio) quae fuit regnante Romulo,

Cic. Rep. 1, 16, 25:

neque enim est periculum, ne, etc.,

id. ib. 1, 23, 37:

amabo, quid tibi est?

Ter. Heaut. 2, 4, 24:

quid se futurum esset,

Liv. 33, 27. —

Of location, to be present, to be at a place.

With adv., or other expressions of place:

cum non liceret quemquam Romae esse, qui, etc.,

Cic. Verr. 2, 2, 41, § 100:

cum Athenis decem ipsos dies fuissem,

id. Fam. 2, 8, 3; id. de Or. 2, 7, 27:

cum Africanus constituisset in hortis esse,

id. Rep. 1, 9, 14:

cum essemus in castris,

id. ib. 1, 15:

nonne mavis sine periculo tuae domi esse quam cum periculo alienae?

id. Fam. 4, 7, 4:

vos istic commodissime sperem esse,

id. ib. 14, 7, 2: te hic tutissime puto fore, Pompon. ap. Cic. Att. 8, 11, A.—

Of passages in a book or writing, with in and abl., to be, stand, be written, etc.:

deinceps in lege est, ut, etc.,

Cic. Leg. 2, 16, 40:

quid enim in illis (litteris) fuit praeter querelam temporum,

id. Fam. 2, 16, 1.—

Of personal relations, with ad or apud and acc., or cum and abl. of person:

cum esset (Sulpicius Gallus) casu apud M. Marcellum,

Cic. Rep. 1, 14, 21:

eram cum Stoico Diodoto: qui cum habitavisset apud me mecumque vixisset, etc.,

id. Brut. 90, 309:

erat nemo, quicum essem libentius quam tecum et pauci, quibuscum essem aeque libenter,

id. Fam. 5, 21, 1:

qui me admodum diligunt multumque mecum sunt,

id. ib. 4, 13, 6; cf. with simul:

Smyrnae cum simul essemus complures dies,

id. Rep. 1, 8, 13.—Hence, esp.: esse cum aliquo (aliqua), to be with, i. e. live with, associate with, as husband or wife:

cujus soror est cum P. Quintio,

Cic. Quint. 24, 77:

ea nocte mecum illa hospitis jussu fuit,

Plaut. Merc. 1, 1, 101; Ov. A. A. 3, 664:

cum hac (meretrice) si qui adulescens forte fuerit,

Cic. Cael. 20, 49; Ov. Am. 2, 8, 27: tum ad me fuerunt, qui, etc., Varr. ap. Non. 133, 28:

Curio fuit ad me sane diu,

Cic. Att. 10, 4, 8:

cum ad me bene mane Dionysius fuit,

id. ib. 10, 16, 1; cf.:

esse sub uno tecto atque ad eosdem Penates,

Liv. 28, 18.—

Of relations analogous to place, of dress, condition, position, office, etc., to be, live, be found, etc., with in and abl.:

cum est in sagis civitas,

Cic. Phil. 8, 11, 32:

in laxa toga,

Tib. 2, 3, 78: sive erit in Tyriis, Tyrios laudabis amictus;

Sive erit in Cois, Coa decere puta,

Ov. A. A. 2, 297: hominem non modo in aere alieno nullo, sed in suis nummis multis esse et semper fuisse, Cic. Verr [p. 1798] 2, 4, 6, §

11: in servitute,

id. Clu. 7, 21:

in illa opinione populari,

id. ib. 51, 142:

in magno nomine et gloria,

id. Div. 1, 17, 31:

in spe,

id. Fam. 14, 3, 2:

in tanta moestitia,

id. Phil. 2, 15, 37:

in odio,

id. Att. 2, 22, 1:

in probris, in laudibus,

id. Off. 1, 18, 61:

in officio,

id. ib. 1, 15, 49:

in injustitia,

id. ib. 1, 14, 42:

in vitio,

id. ib. 1, 19, 62; id. Tusc. 3, 9, 19:

ne in mora quom opus sit, sies,

Ter. And. 2, 5, 13:

ne in mora illi sis,

id. ib. 3, 1, 9:

hic in noxia'st,

id. Phorm. 2, 1, 36:

quae (civitas) una in amore atque in deliciis fuit,

Cic. Verr. 2, 4, 1, § 3:

in ingenti periculo,

Liv. 5, 47:

in pace,

id. 31, 29.—So with abl. without in, when qualified by an adj.:

(statua) est et fuit tota Graecia summo propter ingenium honore et nomine,

Cic. Verr. 2, 2, 35, § 87:

si quis asperitate ea est et inmanitate naturae,

id. Lael. 23, 87:

ne quo periculo proprio existimares esse,

id. Fam. 4, 15, 2 (B. and K. ex conj.:

in periculo): ego sum spe bona,

id. ib. 12, 28, 3:

res nunc difficili loco mihi videtur esse,

id. ib. 12, 28, 3:

incredibili sum sollicitudine de tua valetudine,

id. ib. 16, 15, 1; esp. in phrase periculo alicujus esse, to be at the risk of any one:

rem illam suo periculo esse,

id. Att. 6, 1, 6:

ut quae in naves inposuissent, ab hostium tempestatisque vi publico periculo essent,

Liv. 23, 49, 2 Weissenb. ad loc.:

dare nummos meo periculo,

Dig. 46, 1, 24:

communi periculo,

ib. 13, 6, 21, § 1 (cf. II. B. 1. b. infra).—

To depend upon, rest with, with in and abl.:

res erat non in opinione dubia,

Cic. Dom. 5, 11:

sed totum est in eo, si, etc.,

id. Att. 2, 22, 5:

omnem reliquam spem in impetu esse equitum,

Liv. 10, 14, 12:

quoniam totum in eo sit, ne contrectentur pocula,

Col. 12, 4, 3. —

In partic.

Esse (est, sunt, etc.) often stands without a subject expressed, or with an indef. subj., as antecedent of a rel.-clause, whose verb may be in the indic. or subj.; the former only when the subject is conceived as particular or limited, and actually existing; the latter always when it is conceived as indefinite; cf. Zumpt, Gram. § 562 sq.; Roby, Gram. § 1686 sq.; Madv. Gram. § 365; but the distinctions usually drawn by grammarians are not always observed by the best writers; and the subjunctive is always admissible, being the prevailing construction after sunt qui in class. prose, and nearly universal in postAug. writers: sunt, qui (quae), there are those ( people or things) who ( that), or simply some.

With indic.

Without subject expressed:

mulier mane: sunt Qui volunt te conventam,

Plaut. Cist. 4, 2, 37:

sunt hic quos credo inter se dicere,

id. Cas. prol. 67:

sunt quae te volumus percontari,

id. Ps. 1, 5, 47:

quid est, quod tu gestas tabellas?

id. ib. 1, 1, 10:

quid est, quod tu me nunc optuere?

id. Most. 1, 1, 69; cf.:

quid hoc est, quod foris concrepuit?

id. ib. 5, 1, 15:

tun' is es, Qui in me aerumnam obsevisti?

id. Ep. 4, 1, 34:

quid est, quod tuo animo aegre est?

id. Cas. 2, 2, 9; id. Cist. 4, 1, 3:

at ego est quod volo loqui,

id. As. 1, 3, 79:

est quod te volo secreto,

id. Bacch. 5, 2, 30:

sunt quos scio amicos esse, sunt quos suspicor,

id. Trin. 1, 2, 54:

ita subitum'st, quod eum conventum volo,

id. ib. 5, 2, 51:

sunt quae ego ex te scitari volo,

id. Capt. 2, 2, 13:

sed est quod suscenset tibi,

Ter. And. 2, 6, 17:

est quod me transire oportet,

id. Hec. 2, 2, 31:

quid sit quapropter te jussi, etc.,

id. ib. 5, 1, 7:

sunt item quae appellantur alces,

Caes. B. G. 6, 27 init.:

(nationes) ex quibus sunt qui ovis vivere existimantur,

id. ib. 4, 10 fin.:

sunt qui putant posse te non decedere,

Cic. Fam. 1, 9, 25:

sunt autem, qui putant non numquam complexione oportere supersederi,

id. Inv. 1, 40, 72:

quamquam sunt, qui propter utilitatem modo petendas putant amicitias,

id. ib. 2, 55, 167:

sunt autem quae praeterii,

id. Att. 10, 4, 11:

sunt, qui abducunt a malis ad bona, ut Epicurus. Sunt, qui satis putant ostendere, nihil inopinati accidisse... Sunt etiam qui haec omnia genera consolandi colligunt,

id. Tusc. 3, 31, 76 Kuhn. N. cr.:

sunt, qui, quod sentiunt, non audent dicere,

id. Off. 1, 24, 84:

Argiletum sunt qui scripserunt ab Argola, etc.,

Varr. L. L. 5, § 157 Mull.:

sunt qui ita dicunt,

Sall. C. 19, 4:

sunt qui spiritum non recipiunt sed resorbent,

Quint. 11, 3, 55:

sunt, quos curriculo pulverem Olympicum Collegisse juvat,

Hor. C. 1, 1, 3; cf. id. S. 1, 4, 24: sunt quibus unum opus est, etc., id. C. 1, 7, 5:

sunt quibus in satira videor nimis acer,

id. S. 2, 1, 1:

sunt quorum ingenium nova tantum crustula promit,

id. ib. 2, 4, 47.—

With a subject expressed by an indefinite word or clause:

sunt alii qui te volturium vocant,

Plaut. Trin. 1, 2, 64:

est genus hominum qui se primos omnium esse volunt,

Ter. Eun. 2, 2, 17:

multae sunt causae, quam ob rem cupio abducere,

id. ib. 1, 2, 65 Fleck. (Ussing, cupiam):

erat quidam eunuchus, quem mercatus fuerat,

id. ib. 3, 5, 21:

multaeque res sunt in quibus de suis commodis viri boni multa detrahunt,

Cic. Lael. 16, 57:

sunt ejus aliquot orationes, ex quibus lenitas ejus perspici potest,

id. Brut. 48, 177:

fuerunt alia genera philosophorum, qui se omnes Socraticos esse dicebant,

id. de Or. 3, 17, 62:

nonnulli sunt, qui aluerunt, etc.,

id. Cat. 1, 12, 301:

sunt quidam, qui molestas amicitias faciunt, cum ipsi se contemni putant,

id. Lael. 20, 72:

sunt vestrum, judices, aliquam multi, qui L. Pisonem cognoverunt,

id. Verr. 2, 4, 25, § 56:

multae et pecudes et stirpes sunt, quae sine procuratione hominum salvae esse non possunt,

id. N. D. 2, 52, 130:

sunt bestiae quaedam, in quibus inest aliquid simile virtutis, etc.,

id. Fin. 5, 14, 38:

permulta sunt, quae dici possunt, quare intellegatur, etc.,

id. Rosc. Am. 33, 94; cf. id. Div. in Caecil. 7, 22; id. Off. 1, 14, 43; 1, 20, 69; id. Div. 1, 54, 123:

fuere complures, qui ad Catilinam initio profecti sunt,

Sall. C. 39, 5: haec sunt, quae clamores et admirationes in bonis oratoribus efficiunt. Cic. de Or. 1, 33, 152:

alia fuere, quae illos magnos fecere,

Sall. C. 52, 21.—

With. subj.: sunt, qui discessum animi a corpore putent esse mortem;

sunt qui nullum censeant fieri discessum,

Cic. Tusc. 1, 9, 18:

sunt qui in rebus contrariis parum sibi constent,

id. Off. 1, 21, 71:

de impudentia singulari sunt qui mirentur,

id. Verr. 2, 1, 2, § 6:

est eisdem de rebus quod dici potest subtilius,

id. Tusc. 3, 15, 32:

praesto est qui neget rem ullam percipi esse sensibus,

id. Ac. 2, 32, 101:

quicquid est quod deceat, id, etc.,

id. Off. 1, 27, 94:

sunt qui nolint tetigisse nisi illas, etc.,

Hor. S. 1, 2, 28:

sunt qui Crustis et pomis viduas venentur avaras,

id. Ep. 1, 1, 78:

vestes Gaetulo murice tinctas Sunt qui non habeant, est qui non curet habere,

id. ib. 2, 2, 182 et saep.—

With a more or less indefinite expression of the subject:

sunt quidam e nostris, qui haec subtilius velint tradere et negent satis esse, etc.,

Cic. Fam. 1, 9, 31:

rarum est quoddam genus eorum, qui se a corpore avocent,

id. Div. 1, 49, 111:

quotus igitur est quisque qui somniis pareat?

id. ib. 2, 60, 125; id. de Or. 2, 50, 196:

solus est hic, qui numquam rationes ad aerarium referat,

id. Verr. 2, 1, 38, § 98:

quae quibusdam admirabilia videntur, permulti sunt, qui pro nihilo putent,

id. Lael. 23, 86:

erat nemo in quem ea suspicio conveniret,

id. Rosc. Am. 23, 65, cf.:

quis enim miles fuit, qui Brundisii illam non viderit? quis, qui nescierit, etc.,

id. Phil. 2, 25, 61:

sit aliquis, qui nihil mali habeat,

id. Tusc. 1, 35, 85:

sunt nonnullae disciplinae, quae officium omne pervertant,

id. Off. 1, 2, 5:

est quaedam animi sanitas quae in insipientem quoque cadat,

id. Tusc. 4, 13, 30:

Syracusis lex est de religione, quae jubeat,

id. Verr. 2, 2, 51, § 126:

unus est qui curet constantia magis quam consilio,

id. Att. 1, 18, 7:

si est una ex omnibus quae sese moveat,

id. Rep. 6, 26, 28:

multi sunt, qui non acerbum judicent vivere, sed supervacuum,

Sen. Ep. 24, 26:

erant sententiae quae castra Vari oppugnanda censerent,

Caes. B. C. 2, 30:

fuere cives qui seque remque publicam obstinatis animis perditum irent,

Sall. C. 36, 4:

sunt verba et voces, quibus hunc lenire dolorem Possis,

Hor. Ep. 1, 1, 34:

sunt delicta tamen, quibus ignovisse velimus,

id. A. P. 347.—

Poet.: est, quibus (acc. to the Gr. estin hois):

est quibus Eleae concurrit palma quadrigae: est quibus in celeres gloria nata pedes,

Prop. 3, 9 (4, 8), 17.—

With dat., to belong or pertain to; or, rendering the dative as the subject of the verb, to have ( possess, = the Fr. etre a used of property, and of permanent conditions or characteristics, not of temporary states, feelings, etc.; cf. Krebs, Antibarb. p. 417 sq.): aliquid reperiret, fingeret fallacias, Unde esset adulescenti, amicae quod daret, Ter. Heaut. 3, 2, 23:

nomen Mercurio'st mihi, Plaut Am. prol. 19: nisi jam tum esset honos elo quentiae,

Cic. Brut. 10, 40:

est igitur homini cum deo similitudo,

id. Leg. 1, 8, 25:

familiaritas, quae mihi cum eo est,

id. Att. 8. 3, 2:

privatus illis census erat brevis,

Hor. C. 2, 15, 13; cf.:

Trojae et huic loco nomen est,

Liv. 1, 1, 5:

Hecyra est huic nomen fabulae,

Ter. Hec. prol. 1:

cui saltationi Titius nomen esset,

Cic. Brut. 62, 225:

cui (fonti) nomen Arethusa est,

id. Verr. 2, 4, 53, § 118:

Scipio, cui post Africano fuit cognomen,

Liv. 25, 2, 6.—With ellips. of dat. ( poet.):

nec rubor est emisse palam (sc. ei),

nor is she ashamed, Ov. A. A. 3, 167:

neque testimonii dictio est (sc. servo),

has no right to be a witness, Ter. Phorm. 2, 1, 63.—

Esse alicui cum aliquo, to have to do with, to be connected with a person:

tecum nihil rei nobis, Demipho, est,

Ter. Phorm. 2, 3, 74:

sibi cum illa mima posthac nihil futurum,

Cic. Phil. 2, 31, 77:

jussit bona proscribi ejus, quicum familiaritas fuerat, societas erat,

id. Quint. 6, 25:

si mihi tecum minus esset, quam est cum tuis omnibus,

id. Fam. 15, 10, 2.—

Esse with certain prepp. and their cases (cf. also I. A. 2. 3. 4. supra).

Esse ab aliquo, to be of a person, to be the servant, disciple, adherent, partisan, etc., of:

es ne tu an non es ab illo milite e Macedonia?

do you belong to? Plaut. Ps. 2, 2, 21:

ab Andria est ancilla haec,

Ter. And. 3, 1, 3; 4, 4, 17:

erat enim ab isto Aristotele,

Cic. de Or. 2, 38, 160:

sed vide ne hoc, Scaevola, totum sit a me,

makes for me, id. de Or 1, 13, 55 (cf. ab, I. B. 3., II. B. 2. o.). —

Esse pro aliquo, to be in favor of, make for:

(judicia) partim nihil contra Habitum valere, partim etiam pro hoc esse,

Cic. Clu. 32, 88.—

Esse ex aliqua re, to consist of, be made up of:

(creticus) qui est ex longa et brevi et longa,

Cic. de Or. 3, 47, 183; cf.:

duo extremi chorei sunt, id est, e singulis longis et brevibus,

id. Or. 63, 212:

etsi temeritas ex tribus brevibus et longa est,

id. ib. 63, 214; 64, 215 (v. also 6. infra). —

Euphem., in perf. tempp., of one who has died or a thing that has perished, to be no more, to be gone, departed, dead ( poet.):

horresco misera, mentio quoties fit partionis: Ita paene tibi fuit Phronesium,

i. e. had almost died, Plaut. Truc. 1, 2, 92:

nunc illud est, cum me fuisse quam esse nimio mavelim,

id. Capt. 3, 3, 1:

sive erimus, seu nos fata fuisse velint,

Tib. 3, 5, 32:

fuimus Troes, fuit Ilium et ingens Gloria Teucrorum,

Verg. A. 2, 325:

certus in hospitibus non est amor: errat ut ipsi, Cumque nihil speres firmius esse, fuit,

Ov. H. 16, (17), 192.—

Pregn., to be real or a fact, to be the case; so esp.: est, esto, it is even so, be it so, such is or let such be the case, granted, well, etc.:

quid tibi vis dicam, nisi quod est?

Plaut. Ep. 1, 1, 17:

sunt ista, Laeli,

Cic. Lael. 2, 6:

ista esse credere,

id. Tusc. 1, 6, 10: est vero, inquit, Africane, id. Fragm. ap. Lact. 1, 18:

est ut dicis, inquam,

id. Fin. 3, 5, 19:

sit quidem ut sex milia seminum intereant,

Col. 3, 3, 13:

esto: ipse nihil est, nihil potest,

Cic. Div. in Caecil. 15, 47; cf.:

verum esto,

id. Fin. 2, 23, 75:

esto,

Verg. A. 7, 313; 10, 67; Hor. Ep. 1, 1, 81; 1, 17, 37 al.—Hence,

The connections est ut, ubi, cum, quod, or with a subject-clause, it happens or chances that, it is the case that, there is cause or reason why, there is a time when, it is allowed or permissible that, one may, etc.

Est ut, it is the case or fact, that, etc.:

sin est, ut velis Manere illam apud te, dos hic maneat,

Ter. Phorm. 5, 7 (8), 32:

si est, ut dicat velle se, Redde,

id. Hec. 4, 1, 43:

si est, culpam ut Antipho in se admiserit,

id. Phorm. 2, 1, 40:

est, ut id maxime deceat,

Cic. Or. 59, 199:

quando fuit, ut, quod licet, non liceret?

id. Cael. 20, 48:

non est igitur, ut mirandum sit, ea praesentiri, etc.,

id. Div 1, 56, 128:

non erat, ut fieri posset, mirarier umquam,

Lucr. 5, 979:

futurum esse ut omnes pellerentur,

Caes. B. G. 1, 31:

non est, ut copia major Ab Jove donari possit tibi,

Hor. Ep. 1, 12, 2:

est ut viro vir latius ordinet Arbusta sulcis,

id. C. 3, 1, 9; Dig. 38, 7, 2.—Cf. esse after a neg., with quin:

numquam est enim, quin aliquid memoriae tradere velimus,

Auct. Her. 3, 24, 40.—Also, est ut, there is reason, that, etc.:

magis est ut ipse moleste ferat errasse se, quam ut, etc.,

Cic. Cael. 6, 14 fin.: ille erat ut odisset primum defensorem salutis meae, he had good reason for hating [p. 1799] id. Mil. 13, 35; cf.:

quid erat cur Milo optaret,

id. ib. 13, 34:

neque est ut putemus ignorari ea ab animalibus,

Plin. 18, 1, 1, § 3. —

Est ubi, sometime or another, sometimes:

erit, ubi te ulciscar, si vivo,

Plaut. Ps. 5, 2, 26:

est, ubi id isto modo valeat,

Cic. Tusc. 5, 8, 23.—

Est cum, sometimes:

est cum non est satius, si, etc.,

Auct. Her. 4, 26, 36.—

Est quod, there is reason to, I have occasion:

est quod visam domum,

Plaut. Aul. 2, 2, 26:

etsi magis est, quod gratuler tibi quam quod te rogem,

I have more reason to, Cic. Att. 16, 5, 2:

est quod referam ad consilium: sin, etc.,

Liv. 30, 31, 9:

quod timeas non est,

Ov. H. 19, 159:

nil est illic quod moremur diutius,

Ter. Heaut. 4, 7, 6:

non est quod multa loquamur,

Hor. Ep. 2, 1, 30.—Cf. with cur:

non est cur eorum spes infragatur,

Cic. Or. 2, 6:

nihil est cur,

id. Fam. 6, 20, 1.—

Est, sit, etc., with infin. in Gr. constr., it is possible, is allowed, permitted, one may, etc. (mostly poet. and post-class.):

est quadam prodire tenus, si non datur ultra,

Hor. Ep. 1, 1, 32:

Cato, R. R. prooem. § 1: scire est liberum Ingenium atque animum,

Ter. Ad. 5, 3, 42:

nec non et Tityon terrae omniparentis alumnum Cernere erat,

Verg. A. 6, 596; 8, 676; Sil. 2, 413:

neque est te fallere quicquam,

Verg. G. 4, 447:

unde Plus haurire est,

Hor. S. 1, 2, 79:

est Gaudia prodentem vultum celare,

id. ib. 2, 5, 103:

quod versu dicere non est,

id. ib. 1, 5, 87:

quod tangere non est,

Ov. M. 3, 478:

quae verbo objecta, verbo negare sit,

Liv. 42, 41, 2 Weissenb. ad loc.:

ut conjectare erat intentione vultus,

Tac. A. 16, 34:

est videre argentea vasa,

id. G. 5; Val. Max. 2, 6, 8; v. Zumpt, Gram. § 227.— With dat.:

ne tibi sit frigida saxa adire,

Prop. 1, 20, 13; Tib. 1, 6, 24 (32):

tu procul a patria (nec sit mihi credere tantum!) Alpinas nives Me sine vides,

Verg. E. 10, 46:

fuerit mihi eguisse aliquando amicitiae tuae,

Sall. J. 110, 3; Dig. 46, 3, 72, § 4.—

In eo ease ut, etc., to be in a condition to reach the point that, to be possible, etc., to be about to, on the point of, etc. ( impers. or with res, etc., as subj.):

cum jam in eo esset, ut in muros evaderet miles,

Liv. 2, 17, 5:

si viderent in eo jam esse ut urbs caperetur,

id. 28, 22, 8:

jamque in eo rem fore, ut Romani aut hostes aut domini habendi sint,

id. 8, 27, 3:

cum res non in eo essent ut, etc.,

id. 33, 41, 9:

non in eo esse Carthaginiensium res, ut, etc.,

id. 30, 19, 3; 34, 41. —With person. subj. (late Lat.):

cum ab Ulixe adducta Iphigenia in eo esset, ut immolaretur,

Hyg. Fab. 261. —

Like the Engl. to be, for to come, fall, reach, to have arrived, etc. (hence also with in and acc.):

ecquid in mentem est tibi, Patrem tibi esse?

Plaut. Bacch. 1, 2, 54:

nam numero mi in mentem fuit,

id. Am. 1, 1, 26:

ex eo tempore res esse in vadimonium coepit,

Cic. Quint. 5, 22:

portus in praedonum fuisse potestatem sciatis,

id. Imp. Pomp. 12, 33:

ut certior fieret, quo die in Tusculanum essem futurus,

id. Att. 15, 4, 2:

qui neque in provinciam cum imperio fuerunt,

id. Fam. 8, 8, 8:

quae ne in potestatem quidem populi Romani esset,

Liv. 2, 14, 4:

nec prius militibus in conspectum fuisse,

Suet. Aug. 16:

esse in amicitiam populi Romani dicionemque,

Cic. Div. in Caecil. 20, 66; cf.:

in eorum potestatem portum futurum,

id. Verr. 2, 5, 38, § 98; v. Gell. 1, 7, 16 sq.; Zumpt, Gram. § 316.—

Of time, to pass, elapse (rare but class.):

diem scito nullum esse, quo, etc.,

Cic. Q. Fr. 3, 3, 1.

As a copula, to be any thing or in any manner.

In gen.

With an adj., subst., or pron.:

et praeclara res est et sumus otiosi,

Cic. Lael. 5, 17:

quod in homine multo est evidentius,

id. ib. 8, 27:

sperare videor Scipionis et Laelii amicitiam notam posteritati fore,

id. ib. 4, 15:

non sum ita hebes, ut istud dicam,

id. Tusc. 1, 6, 12:

cum, ignorante rege, uter esset Orestes, Pylades Orestem se esse diceret, Orestes autem ita ut erat, Orestem se esse perseveraret,

id. Lael. 7, 24:

consul autem esse qui potui? etc.,

id. Rep. 1, 6, 10:

nos numerus sumus et fruges consumere nati,

are a mere number, Hor. Ep. 1, 2, 27:

pars non minima triumphi est victimae praecedentes,

Liv. 45, 49:

nobile erit Romae pascua vestra forum,

Prop. 4 (5), 9, 20:

sanguis erant lacrimae,

Luc. 9, 811:

ego tu sum, tu es ego: unanimi sumus,

Plaut. Stich. 5, 4, 49:

tuos sum,

id. Bacch. 1, 1, 60: domus non ea est, quam parietes nostri cingunt, Cic. Rep. 1, 13, 19:

is enim fueram, cui, etc.,

id. ib. 1, 4, 7.—

Less freq. with adv. (esp. in colloq. language): Am. Satin' tu sanus es? Sos. Sic sum ut vides, Plaut. Am. 2, 1, 57:

sic, inquit, est,

Cic. Rep. 1, 38, 60:

est, inquit, ut dicis,

id. ib. 1, 40, 63:

quod ita cum sit,

id. ib. 1, 45, 69:

quia sunt haud procul ab hujus aetatis memoria,

id. ib. 1, 1, 1 B. and K.:

nec vero habere virtutem satis est,

id. ib. 1, 2, 2: frustra id inceptum Volscis fuit. Liv. 2, 25:

dato qui bene sit: ego, ubi bene sit, tibi locum lepidum dabo,

Plaut. Bacch. 1, 1, 51:

apud matrem recte est,

Cic. Att. 1, 7:

cum in convivio comiter et jucunde fuisses,

id. Deiot. 7, 19:

omnes hanc quaestionem haud remissius sperant futuram,

id. Rosc. Am. 5, 11:

dicta impune erant,

Tac. A. 1, 72.—Esp.: facile alicubi (in aliqua re) esse, with pleasure, glad to be:

quod in maritimis facillime sum,

Cic. Fam. 2, 16, 2:

locum habeo nullum ubi facilius esse possum,

id. Att. 13, 26, 2 (on esse with an adverb, v. Haase ap. Reisig, Vorles. p. 394; cf. also bene under bonus fin.).—

In partic.

With gen. part., to be of, belong to a class, party, etc.:

in republica ita est versatus, ut semper optimarum partium et esset et existimaretur,

Nep. Att. 6, 1:

qui ejusdem civitatis fuit,

id. Them. 9, 1:

qui Romanae partis erant, urbe excesserunt,

Liv. 35, 51, 7: ut aut amicorum aut inimicorum Campani simus;

si defenditis, vestri, si deseritis, Samnitium erimus,

id. 7, 30, 9 sq. —

With gen. or abl. denoting quality.

With gen.:

nimium me timidum, nullius animi, nullius consilii fuisse confiteor,

Cic. Sest. 16, 36:

disputatio non mediocris contentionis est,

id. de Or. 1, 60, 257:

magni judicii, summae etiam facultatis esse debebit,

id. Or. 21, 70:

(virtus) nec tantarum virium est, ut se ipsa tueatur,

id. Tusc. 5, 1, 2; id. Fin. 5, 12, 36:

Sulla gentis patriciae nobilis fuit,

Sall. J. 95, 3:

summi ut sint laboris,

Caes. B. G. 4, 2:

civitas magnae auctoritatis,

id. ib. 5, 54:

refer, Cujus fortunae (sit),

Hor. Ep. 1, 7, 54:

se nullius momenti apud exercitum futurum,

Nep. Alcib. 8, 4:

qui ejusdem aetatis fuit,

id. ib. 11, 1:

invicti ad laborem corporis erat,

Liv. 9, 16:

nec magni certaminis ea dimicatio fuit,

id. 21, 60:

somni brevissimi erat,

Suet. Claud. 33.—So of extent, number, etc.:

classis centum navium,

Nep. Them. 2, 2; 2, 5:

annus trecentarum sexaginta quinque dierum,

Suet. Caes. 40.—

With abl.:

bono animo es,

Ter. Eun. 1, 2, 4:

jam aetate ea sum, ut, etc.,

id. Hec. 5, 1, 11:

bellum varia victoria fuit,

Sall. J. 5, 1:

L. Catilina nobili genere natus fuit magna vi et animi et corporis, set ingenio malo,

id. C. 5, 1:

Sulla animo ingenti,

id. J. 95, 3:

esse magna gratia,

Caes. B. G. 1, 8:

tenuissima valetudine esse,

id. ib. 5, 40:

si fuerit is injustus, timidus, hebeti ingenio atque nullo,

Cic. Tusc. 5, 15, 45:

mira sum alacritate ad litigandum,

id. Att. 2, 7, 2:

bono animo sint et tui et mei familiares,

id. Fam. 6, 18, 1:

ut bono essent animo,

id. Rep. 1, 17, 29:

ut uxores eodem jure sint quo viri,

id. ib. 1, 43, 67:

qui capite et superciliis semper est rasis,

id. Rosc. Com. 7, 20:

abi, quaere, unde domo quis, Cujus fortunae, quo sit patre quove patrono,

Hor. Ep. 1, 7, 54 (cf. I. A. 4. supra). —

With gen. or abl. of price or value.

With gen.:

pluris est oculatus testis quam auriti decem,

Plaut. Truc. 2, 6, 8:

videtur esse quantivis pretii,

Ter. And. 5, 2, 15:

a me argentum, quanti (servus) est, sumito,

id. Ad. 5, 9, 20:

si ullo in loco frumentum tanti fuit, quanti iste aestimavit,

Cic. Verr. 2, 3, 84, § 194:

ager nunc multo pluris est, quam tunc fuit,

id. Rosc. Com. 12, 33:

ut quisque, quod plurimi sit, possideat, ita, etc.,

id. Par. 6, 2, 48:

magni erunt mihi tuae litterae,

id. Fam. 15, 15, 4:

parvi sunt foris arma, nisi, etc.,

id. Off. 1, 22, 76:

an emat denario quod sit mille denarium,

id. ib. 3, 23, 92:

parvi pretii est quod nihili est,

id. Q. Fr. 1, 2, 4:

mea mihi conscientia pluris est quam omnium sermo,

is worth more to me, weighs more with me, id. Att. 12, 28, 2:

neque pluris pretii cocum quam vilicum habeo,

Sall. J. 85, 39:

erat (agellus) centum milium nummum,

Plin. Ep. 6, 3, 1. —

With abl.: sextante sal et Romae et per totam I i aliam erat, was worth, stood at, Liv. 29, 37.—

With gen. of possession, etc., it belongs, pertains to; or it is the part, property, nature, mark, sign, custom, or duty of, etc.

In gen.:

audiant eos, quorum summa est auctoritas apud, etc.,

who possess, Cic. Rep. 1, 7, 12:

ea ut civitatis Rhodiorum essent,

Liv. 37, 55, 5:

teneamus eum cursum, qui semper fuit optimi cujusque,

Cic. Rep. 1, 2, 3:

quamobrem neque sapientis esse accipere habenas,

id. ib. 1, 5, 9; id. de Or. 2, 20, 86:

sapientis est consilium explicare suum, etc.,

id. ib. 2, 81, 333:

temeritas est florentis aetatis, prudentia senescentis,

id. Sen. 6, 20:

est adulescentis majores natu vereri,

id. Off. 1, 34, 122:

Aemilius, cujus tum fasces erant,

Liv. 8, 12, 13:

tota tribuniciae potestatis erat,

id. 3, 48:

alterius morientis prope totus exercitus fuit,

id. 22, 50:

jam me Pompeii totum esse scis,

Cic. Fam. 2, 13, 2:

hominum, non causarum, toti erant,

Liv. 3, 36:

plebs novarum, ut solet, rerum atque Hannibalis tota esse,

were devoted to, favored, id. 23, 14:

Dolopes numquam Aetolorum fuerant: Philippi erant,

id. 38, 3:

Ptolemaeus propter aetatem alieni arbitrii erat,

id. 42, 29:

est miserorum ut malevolentes sint,

Plaut. Capt. 3, 4, 51:

quod alterum divinitatis mihi cujusdam videtur,

Cic. de Or. 2, 20, 86:

negavit moris esse Graecorum, ut, etc.,

id. Verr. 2, 1, 26, § 66:

non est gravitatis ac sapientiae tuae, ferre immoderatius casum incommodorum tuorum,

id. Fam. 5, 16, 5:

est hoc Gallicae consuetudinis, uti, etc.,

Caes. B. G. 4, 5.—Rarely with pronom. posses.:

est tuum, Cato, videre quid agatur,

Cic. Mur. 38, 83:

fuit meum quidem jam pridem rem publicam lugere,

id. Att. 12, 28, 2.—

Esp., with gerundive, to denote tendency, effect, etc.:

quae res evertendae rei publicae solerent esse,

Cic. Verr. 2, 2, 53, § 132:

regium inperium, quod initio conservandae libertatis fuerat,

Sall. C. 6, 7:

qui utilia ferrent, quaeque aequandae libertatis essent,

Liv. 3, 31, 7:

ea prodendi imperii Romani, tradendae Hannibali victoriae esse,

id. 27, 9, 12:

nihil tam aequandae libertatis esse quam potentissimum quemque posse dicere causam,

id. 38, 51, 8:

frustrationem eam legis tollendae esse,

id. 3, 24, 1 Weissenb. ad loc.; 3, 39, 8; 5, 3, 5; 40, 29, 11.—

With dat. of the end, object, purpose, etc.:

vitam hanc rusticam tu probro et crimini putas esse oportere,

Cic. Rosc. Am. 17, 48:

etiam quae esui potuique non sunt, contineri legato,

Dig. 33, 9, 3; Gell. 4, 1, 20:

ut divites conferrent, qui essent oneri ferendo,

Liv. 2, 9:

magis vis morbi curae esset, maxime quod, etc.,

id. 4, 21, 5:

cum solvendo aere (i. e. aeri) alieno res publica non esset,

id. 31, 13:

iniciuntur ea, quae umori extrahendo sunt,

Cels. 4, 10 fin. — Esp. in phrase solvendo esse, to be solvent, able to pay:

tu nec solvendo eras,

Cic. Phil. 2, 2, 4:

cum solvendo civitates non essent,

id. Fam. 3, 8, 2 (v. solvo).—

With predicative dat. sing., denoting that which the subject is, becomes, appears to be, etc.

Without second dat. of pers.:

auxilio is fuit,

Plaut. Am. prol. 94:

magis curae'st,

id. Bacch. 4, 10, 3; id. Curc. 4, 2, 15; id. As. 1, 3, 23; id. Capt. 5, 2, 13 sq.:

cui bono fuerit,

Cic. Phil. 2, 14, 35:

eo natus sum ut Jugurthae scelerum ostentui essem,

Sall. J. 24, 10: cupis me esse nequam;

tamen ero frugi bonae,

Plaut. Ps. 1, 5, 51:

magnoque esse argumento, homines scire pleraque antequam nati sint, quod, etc.,

Cic. Sen. 21, 78:

multi Indicioque sui facti persaepe fuere, Lucr 4, 1019: ejus rei ipsa verba formulae testimonio sunt,

Cic. Rosc. Com. 4, 11:

haec res ad levandam annonam impedimento fuit,

Liv. 4, 13:

cujus rei Demosthenes atque Aeschines possunt esse documento,

Quint. 7, 1, 2.—

With second dat. of pers.:

obsecro vos ego mi auxilio sitis,

Plaut. Aul. 4, 9, 5; id. Ep. 5, 2, 11; id. Most. 1, 2, 68:

ne quid Captioni mihi sit,

id. ib. 3, 3, 19:

mihi cordi est,

id. Cist. 1, 1, 110:

ubi eris damno molestiae et dedecori saepe fueris,

id. As. 3, 2, 25:

metuo illaec mihi res ne malo magno fuat,

id. Mil. 2, 6, 12:

nec Salus nobis saluti jam esse potest,

id. Most. 2, 1, 4:

bono usui estis nulli,

id. Curc. 4, 2, 15:

quae sint nobis morbo mortique,

Lucr. 6, 1095:

quo magis quae agis curae sunt mihi,

Ter. Ad. 4, 5, 46:

omitto innumerabiles viros, quorum singuli saluti huic civitati fuerunt,

Cic. Rep. 1, 1, 1: ut mihi magnae curae tuam vitam ac dignitatem esse scires, Anton. ap. Cic. Att. 10, 8, A fin.:

accusant ei, quibus occidi patrem Sex. Roscii bono fuit,

Cic. Rosc. Am. 5, 13: haec tam parva [p. 1800] civitas praedae tibi et quaestui fuit, id. Verr. 2, 3, 37, § 85:

ea dictitare, quae detrimento, maculae, invidiae, infamiae nobis omnibus esse possint,

id. ib. 2, 3, 62, §

144: minus ea bella curae patribus erant, quam, etc.,

Liv. 35, 23, 1:

sciant patribus aeque curae fuisse, ne, etc.,

id. 4, 7, 6:

si hoc perinde curae est tibi quam illud mihi,

Plin. Ep. 6, 8, 9:

quantaeque curae tibi fuit, ne quis, etc.,

id. Pan. 25, 3:

quantae sit mihi curae,

id. Ep. 6, 8, 2:

si judicibus ipsis aut gloriae damnatio rei aut deformitati futura absolutio,

Quint. 6, 1, 12.—Rarely with dat. gerund:

nec tamen impedimento id rebus gerundis fuit,

Liv. 26, 24 (for a full account of this dative, v. Roby, Gram. 2, praef. pp. xxv.-lvi., and § 1158 sq.).—

Esse ad aliquid, to be of use for, to serve for:

vinum murteum est ad alvum crudam,

Cato, R. R. 125:

completae naves taeda et pice reliquisque rebus quae sunt ad incendia,

Caes. B. C. 3, 101:

valvae, quae olim ad ornandum templum erant maxime,

Cic. Verr. 2, 4, 56, § 124.—

Id est or hoc est, with predic.-clause by way of explanatory addition, that is, that is to say; sometimes also with a climax in the sense, which is as much as to say, or which is the same thing:

sed domum redeamus, id est ad nostros revertamur,

Cic. Brut. 46, 172:

quodsi in scena, id est in contione verum valet, etc.,

id. Lael. 26, 97:

meos amicos, in quibus est studium, in Graeciam mitto, id est ad Graecos ire jubeo,

id. Ac. 1, 2, 8:

si Epicurum, id est si Democritum probarem,

id. ib. 1, 2, 6:

ut (sapiens) aegritudine opprimatur, id est miseria,

id. Tusc. 3, 13, 27: a parte negotiali, hoc est pragmatikêi, Quint. 3, 7, 1:

cum in bona tua invasero, hoc est, cum te docuero,

id. 8, 3, 89.—

Poet., with Greek inf. pleonastically:

esse dederat monumentum,

Verg. A. 5, 572 (cf.: dôke xeinêion einai, Hom. Il. 10, 269).

sum = eum, Enn. ap. Fest., v. is.

sum- in composition, for sub before m; v. sub fin.